Hoketus

Hoketus (hoket, technika hoketowa, łac. hoquetus, starofr. hoquet – "czkawka") – technika stosowana w wokalnej muzyce polifonicznej, polegająca na przerywaniu linii melodycznej przy pomocy pauz. W utworze polifonicznym oznacza to zazwyczaj nagłe zamilknięcie jednego z głosów z równoczesnym przeniesieniem prowadzonej przez niego linii melodycznej do innego głosu.

Historia

W XIII i XIV wieku hoketus był środkiem kontrapunktycznym wykorzystującym ciszę, której kompozytor nadawał precyzyjną długość dzięki zastosowaniu notacji menzuralnej. Pauzy rozmieszczane były w poszczególnych głosach kompozycji naprzemiennie z dźwiękami, a jeden z głosów milkł, gdy dźwięk wykonywał inny.

Technika hoketowa popularna była w okresie Ars antiqua wśród kompozytorów szkoły paryskiej; w XIV wieku pojawiała się często w muzyce świeckiej.

Przykład hoketu (In seculum d'Amiens longum), Francja, późny XIII wiek.

Bibliografia

• Ernest H. Sanders, "Hocket" [w:] The New Grove Dictionary of Music and Musicians, ed. Stanley Sadie. 20 t. Londyn, Macmillan Publishers Ltd., 1980. ISBN 0-333-23111-2.
• "Hoquetus" [w:] Encyklopedia muzyki, red. Andrzej Chodkowski. Warszawa, PWN, 2001. ISBN 83-01-13410-0.