Hoplia brunnipes

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hoplia brunnipes
Bonelli, 1812
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze wielożerne

Nadrodzina

żukokształtne

Rodzina

poświętnikowate

Podrodzina

chrabąszczowate

Plemię

Hopliini

Rodzaj

kopyciak

Podrodzaj

Hoplia (Hoplia)

Gatunek

Hoplia (Hoplia) brunnipes

Synonimy
  • Decamera pauperata Mulsant, 1842

Hoplia brunnipesgatunek chrząszcza z rodziny poświętnikowatych i podrodziny chrabąszczowatych. Zamieszkuje Europę.

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1812 roku przez Franca Andreę Bonelliego[1].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Chrząszcz o owalnym w zarysie ciele długości od 5 do 6,5 mm i czerwonawobrunatnym do czarnobrązowego ubarwieniu. Powierzchnia głowy, przedplecza i pokryw porośnięta jest krótkim i rzadkim owłosieniem oraz mocno rozproszonymi, włosowatymi, żółtymi lub żółtosrebrzystymi, przylegającymi łuskami, u starszych okazów często prawie całkiem powycieranymi. Na propygidium, pygidium i stenitach odwłoka występują takie same łuski, ale rozmieszczone nieco gęściej, rozstawione na dystanse równe około trzykrotności ich szerokości[2][3]. Nadustek jest na przedzie prosty i uniesiony[2]. Czułki buduje dziewięć członów[2][3][4]. Przedplecze jest w zarysie najszersze za środkiem długości, ku przodowi zwężające się mocniej niż ku tyłowi[3]. Powierzchnia jego ma słabo zaznaczone, nierównomiernie rozmieszczone punktowanie. Prawie matowe pokrywy są podobnie punktowane. Odnóża u samca mają lepiej rozwinięte wyrostki na szczycie tylnej pary goleni i nieco tęższe pazurki niż u samicy[2]. Golenie przedniej pary mają na zewnętrznej krawędzi dwa zęby[2][3], z których górny skierowany jest ku przodowi i mniej lub bardziej równoległy do wierzchołkowego[3]. Stopy przedniej i środkowej pary mają pazurki zewnętrzne nierozszczepione[4], małe, cienkie i ściśle przylegające do dużych pazurków wewnętrznych[2][3]. Stopy przedniej pary osadzone są na wysokości szczytu górnego ząbka zewnętrznego goleni[3]. Pazurki tylnych stóp są nierozszczepione[4] i mają na stronie grzbietowo-wewnętrznej rowek zaznaczony słabo również u szczytu[2][3].

Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]

Owad rzadko spotykany, o słabo zbadanych preferencjach ekologicznych[2][5].

Gatunek palearktyczny, europejski, głównie północnośródziemnomorski, znany z Francji, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Bułgarii, Słowenii, Bośni i Hercegowiny, Serbii, Grecji i Turcji[1]. W Polsce stwierdzony został jednokrotnie w I połowie XX wieku w okolicach Olkusza, jednak doniesienie to budzi wątpliwości co do poprawności oznaczenia[2][5][4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Ivan Löbl, Aleš Smetana (red.), Catalogue of Palaearctic Coleoptera. Volume 3. Scarabaeoidea – Scirtoidea – Dascilloidea – Buprestoidea – Byrrhoidea, Stenstrup: Apollo Books, 2006, s. 184-189, ISBN 87-88757-59-5.
  2. a b c d e f g h i Zdzisława Stebnicka: Klucze do oznaczania owadów Polski Część XIX Chrząszcze – Coleoptera z. 28b Żukowate – Scarabaeidae grupa podrodzin: Scarabaeidae pleurosticti. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 1978, s. 37-41.
  3. a b c d e f g h Gattung Hoplia. [w:] Käfer Europas [on-line]. [dostęp 2024-04-20].
  4. a b c d Marek Bunalski. Rodzaj Hoplia ILLIGER, 1803 [Coleoptera, Melolonthidae] w Polsce. „Wiadomości Entomologiczne”. 14 (1), s. 31-37, 1995. 
  5. a b B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska: Chrząszcze – Coleoptera. Scarabaeoidea, Dascilloidea, Byrrhoidea i Parnoidea. 1983, seria: Katalog Fauny Polski t. XXIII z. 9.