Przejdź do zawartości

Hoplodactylus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hoplodactylus
Fitzinger, 1843[1]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – H. duvaucelii
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

zauropsydy

Rząd

łuskonośne

Infrarząd

Gekkota

Rodzina

Diplodactylidae

Rodzaj

Hoplodactylus

Typ nomenklatoryczny

Platydactylus duvaucelii Duméril & Bibron, 1836

Synonimy
Gatunki

2 gatunki – zobacz opis w tekście

Hoplodactylusrodzaj jaszczurek z rodziny Diplodactylidae.

Zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Nowej Zelandii (Cieśnina Cooka i Wyspa Północna)[4][5].

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]

Jaszczurki z tego rodzaju prowadzą głównie nocny tryb życia. Bytują na drzewach i na ziemi. Wszystkie są żyworodne.

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj zdefiniował w 1843 roku austriacki austriacki przyrodnik Leopold Fitzinger w publikacji własnego autorstwa poświęconej systematyce ssaków[1]. Gatunkiem typowym jest (oryginalne oznaczenie) Platydactylus duvaucelii.

Etymologia

[edytuj | edytuj kod]
  • Hoplodactylus: gr. ὁπλον hoplon ‘uzbrojenie’[6]; δακτυλος daktulos ‘palec’[7].
  • Pentadactylus: gr. πενταδακτυλος pentadaktulos ‘pięciopalczasty, o pięciu palcach’, od πεντε pente ‘pięć’; δακτυλος daktulos ‘palec’[8]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Platydactylus duvaucelii Duméril & Bibron, 1836.

Podział systematyczny

[edytuj | edytuj kod]

Wcześniej do rodzaju należał prawdopodobnie wymarły H. delcourti, jednak w 2023 roku na podstawie analiz genetycznych został umieszczony w nowo utworzonym monotypowym rodzaju Gigarcanum[9]; w takim ujęciu do rodzaju należą następujące gatunki[4]:

  1. Nomen nudum.
  2. Młodszy homonim Pentadactylus Schultze, 1760 (Echinoidea).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b L.J.F.J. Fitzinger: Systema reptilium. Fasciculus primus, Amblyglossae. Vindobonae: Braumüller et Seidel, 1843, s. 19, 100. (łac.).
  2. J.E. Gray: Synopsis of the contents of the British Museum. Wyd. 42. London: G. Woodfall and Son, Angel Court, Skinner Street, 1840, s. 40. (ang.).
  3. J.E. Gray: Catalogue of the Specimens of lizards in the collection of the British museum. London: The Trustees, 1845, s. 160. (ang.).
  4. a b P. Uetz & J. Hallermann: Genus: Hoplodactylus. The Reptile Database. [dostęp 2024-01-09]. (ang.).
  5. R. Midtgaard: Hoplodactylus. RepFocus. [dostęp 2024-01-09]. (ang.).
  6. Jaeger 1959 ↓, s. 120.
  7. Jaeger 1959 ↓, s. 75.
  8. pentadactylus, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2024-01-09] (ang.).
  9. M.P. Heinicke, S.V. Nielsen, A.M. Bauer, R. Kelly, A.J. Geneva, J.D. Daza, S.E. Keating & T. Gamble. Reappraising the evolutionary history of the largest known gecko, the presumably extinct Hoplodactylus delcourti, via high-throughput sequencing of archival DNA. „Scientific Reports”. 13, s. 9141, 2023. DOI: 10.1038/s41598-023-35210-8. (ang.). 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]