Horodniczy
Horodniczy, gorodniczy (łac. aedilis) – urząd ziemski Wielkiego Księstwa Litewskiego funkcjonujący od XV w., ostatni urząd w hierarchii ziemskiej województw wschodnich Rzeczypospolitej Obojga Narodów[1].
Zajmował się zaopatrywaniem i utrzymywaniem niektórych miast i zamków w Wielkim Księstwie. Do kompetencji horodniczych należało czuwanie nad stanem fortyfikacji zamku, zarządzanie kluczami do twierdzy (stąd często byli określani jako klucznicy), dbałość o bezpieczeństwo przeciwpożarowe oraz dowodzenie powoływaną w razie potrzeby strażą mieszczańską.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ „Urzędnicy województw kijowskiego i czernihowskiego”, oprac. Eugeniusz Janas, Witold Kłaczewski. Kórnik 2002, s. 8