Horyzontalne przewierty kierunkowe
Horyzontalne przewierty kierunkowe (HDD - Horizontal Directional Drilling) – nowoczesna technologia (zaliczana do grupy tzw. technologii bezwykopowych) polegająca na wykonywaniu poziomych przewiertów sterowanych. Przewierty horyzontalne są odmianą otworów kierunkowych. Dzięki zastosowaniu nowoczesnych systemów pomiarowych i sterujących, trajektoria wykonanego przewiertu i położenie punktu wyjścia niemal idealnie pokrywają się z zaprojektowanymi, co pozwala na wykonywanie tego typu przewiertów na terenach silnie zurbanizowanych.
Przeznaczenie[edytuj | edytuj kod]
Horyzontalne przewierty kierunkowe umożliwiają wykonywanie różnego rodzaju instalacji (wodociągi, kanalizacja, gazociągi, linie energetyczne) metodą bezwykopową wszędzie tam, gdzie niemożliwe jest wykonanie odkrytego wykopu pod rury lub kable:
- Na terenach silnie zurbanizowanych, gdzie wykorzystanie metod tradycyjnych jest niemożliwe ze względu na istniejącą zabudowę.
- Gdy zachodzi potrzeba pokonania przeszkód w postaci traktów komunikacyjnych (ruchliwych szos, torów tramwajowych i kolejowych).
- Na terenach o gęstej sieci wodociągów, kanalizacji oraz linii energetycznych i telekomunikacyjnych. W takim przypadku jedynym rozwiązaniem jest wykonanie poziomego przewiertu poniżej siatki instalacji.
- W przypadku przekraczania żeglownych rzek i kanałów bardziej opłacalne może być położenie instalacji pod dnem, niż budowa konstrukcji zawieszonej nad lustrem wody.
- Podczas pokonywania gór i wzniesień.
- Podczas prowadzenia instalacji przez tereny które ze względu na walory przyrodnicze i krajobrazowe powinny zostać nienaruszone.
Poszczególne fazy wykonania horyzontalnego przewiertu kierunkowego[edytuj | edytuj kod]
Wykonanie przewiertu pod planowaną instalację rurociągu można podzielić na następujące etapy:
- wykonanie projektu trajektorii i wyznaczenie położenia punktu wyjścia przewiertu,
- dobór technologii wiercenia,
- przygotowanie terenu dla potrzeb urządzenia wiertniczego oraz zaplecza technicznego - zazwyczaj od 500 do 1500 m2 (w skrajnych przypadkach nawet 3000 m2),
- wiercenie, składające się z trzech etapów:
- etap I - wykonanie wiercenia pilotowego,
- etap II - rozwiercanie powrotne,
- etap III - instalacja rurociągu,
- przywrócenie terenu zakończonych prac wiertniczych do stanu pierwotnego.
Dobór trajektorii horyzontalnego przewiertu kierunkowego[edytuj | edytuj kod]
Wyboru trajektorii przewiertu dokonuje się na etapie projektowania, analizując następujące dane:
- wymaganą średnicę, długość i przeznaczenie rurociągu,
- minimalną wymaganą grubość skał nadkładu nad rurociągiem,
- typ wgłębnego systemu pomiarowego oraz jego dokładność,
- materiał projektowanego rurociągu oraz jego parametry wytrzymałościowe,
- panujące na danym terenie warunki geologiczne,
- wymagane wartości kątów wejścia i wyjścia,
- możliwości urządzenia wiertniczego.
Narzędzia wiercące[edytuj | edytuj kod]
Narzędzia wiercące dobierane są pod kątem rodzaju przewiercanej skały - w pierwszej kolejności uwzględnia się fizyko - mechaniczne własności górotworu oraz tendencję skał do krzywienia osi otworu.
Stosowane narzędzia:
- świdry skrawające,
- świdry gryzowe,
- koronki poszerzające,
- poszerzacze gryzowe,
- rozwiertaki.
Systemy pomiarowe[edytuj | edytuj kod]
Umożliwiają śledzenie w czasie rzeczywistym parametrów wiercenia, takich jak kąt (azymut) wiercenia, kąt pochylenia głowicy narzędzia wiercącego oraz bieżącą głębokość.
Stosuje się dwa podstawowe systemy pomiarowe:
- system radiowy,
- system kablowy.
Wiertnice[edytuj | edytuj kod]
Produkowane obecnie urządzenia wiertnicze to samojezdne wiertnice gąsienicowe o napędzie dieslowskim. Biorąc pod uwagę parametry takie jak siła uciągu / pchania, moment obrotowy i wydatek pompy płuczkowej, dzielimy je następująco:
- wiertnice małe,
- wiertnice średnie,
- wiertnice duże.
Rury osłonowe[edytuj | edytuj kod]
Zasadniczą częścią wykonywanej z użyciem technologii horyzontalnych przewiertów kierunkowych instalacji, jest rura osłonowa, wewnątrz której pociągnięty będzie przewód, lub popłynie tłoczone medium. Podział ze względu na użyte do produkcji materiały wygląda następująco:
- rury stalowe lub żeliwne,
- rury PE, HDPE,
- rury PCV,
- rury kompozytowe - na bazie żywic syntetycznych i włókien szklanych.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- K. Czudec, R. Osikowicz, "Wybrane zagadnienia wykonywania horyzontalnych przewiertów kierunkowych", Nowoczesne Techniki i Technologie Bezwykopowe 1/1998.