Hyalomantis
| Hyalomantis | |||
| Giglio-Tos, 1915 | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj |
Hyalomantis | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Miopteryx madagascariensis Saussure, 1870 | |||
| Synonimy | |||
| |||
Hyalomantis – rodzaj modliszek z rodziny Nanomantidae. Obejmuje cztery opisane gatunki, będące endemitami Madagaskaru.
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Modliszki o ciele długości od 15 do 30 mm, grzbietobrzusznie spłaszczonym. W ubarwieniu dominuje jasna zieleń. Głowa ma duże, wyłupiaste oczy złożone oraz położone pośrodkowo na niewielkiej wyniosłości przyoczka, u samców duże, zaś u samic nieco zmniejszone. Ciemię jest pośrodku proste lub lekko wklęsłe, zaś po bokach wypukłe. Płaskie i silnie poprzeczne czoło ma wklęśniętą krawędź dolną, a krawędzią górną sięga między nasady czułków. Nadustek ma wypukły brzeg górny i nierównoległe brzegi boczne. Czułki są jasno ubarwione, nitkowate, u samic bardzo cienkie. Głaszczki również są jasne, co najwyżej na szczycie przyciemnione[1].
Przedplecze nie jest dłuższe od przednich bioder. Grzbiety jego prozony i metazony oddzielone są wyraźnym kilem. Chwytne odnóża przedniej pary mają wysmuklone biodra o gładkich krawędziach, uda zaopatrzone w 3 kolce dyskoidalne, 4 zewnętrzne i 12 lub 13 wewnętrznych, a golenie wyposażone w od 11 do 15 kolców zewnętrznych i od 10 do 13 wewnętrznych. Pierwszy człon stóp jest znacznie dłuższy niż pozostałe razem wzięte w przypadku przedniej pary, mniej więcej tak długi jak pozostałe razem wzięte w przypadku środkowej pary oraz dłuższy niż pozostałe razem wzięte w przypadku tylnej pary. Skrzydła są dobrze rozwinięte u obu płci. Przednia ich para, jasnozielona u samów i opalizująca u samic, ma słabo widoczną pterostygmę oraz żyłkę subkostalną najbliższą radialnej w nasadowej połowie długości. Tylna para jest przezroczysta z opalizującym polem kostalnym[1].
Odwłok samców jest cienki, samic zaś rozszerzony. Zarys płytki nadodbytowej jest tak szeroki jak długi, trójkątny z zaokrąglonym szczytem. Przysadki odwłokowe są wydłużone i koliste w przekroju. Płytka subgenitalna samców ma dość długie wyrostki rylcowe. W słabo zesklerotyzowanych genitaliach samców hipofallus ma niewielkie płatki, a titillator i pseudopenis (wyrostek lewego nadprącia) cechują się zaokrąglonymi wierzchołkami. Pokładełko samic nie jest nakryte przez płytkę nadodbytową[1].
Taksonomia i występowanie[edytuj | edytuj kod]
Takson ten wprowadzony został w 1915 roku przez Ermanno Giglio-Tosa[2]. W 2011 roku Gavin J. Svenson i Roger Roy dokonali jego rewizji[1]. Zalicza się doń cztery opisane gatunki[1][3]:
- Hyalomantis antsingica Svenson & Roy, 2011
- Hyalomantis madagascariensis Saussure, 1870
- Hyalomantis murzini Svenson & Roy, 2011
- Hyalomantis whitingi Svenson & Roy, 2011
Wszystkie gatunki są endemitami Madagaskaru. Najszerzej rozprzestrzeniony jest H. madagascariensis, spotykany zarówno w wilgotnych jak i suchych siedliskach. H. whitingi rozmieszczony jest wzdłuż wschodniego wybrzeża wyspy, gdzie występuje w wilgotnych lasach równikowych. H. antsingica zamieszkuje suche lasy liściaste na północnym skraju wyspy. H. murzini znany jest wyłącznie z pojedynczego stanowiska w Parku Narodowym Andringitra[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Gavin J. Svenson, Roger Roy. Taxonomic treatment of the endemic Malagasy praying mantis genus Hyalomantis GIGLIO-TOS, 1915, with a new synonymy and the description of three new species (Mantodea, Iridopterygidae, Tropidomantinae). „Zootaxa”. 2777, s. 1-24, 2011. DOI: 10.11646/zootaxa.2777.1.1.
- ↑ E. Giglio-Tos. Mantidi Esotici: Generi e specie nuove. „Bollettino della Societa entomologica italiana”. 46, s. 31–108, 1915.
- ↑ Daniel Otte, Lauren Spearman, Martin B.D. Stiewe, David C. Eades: Hyalomantis. [w:] Mantodea Species File (Version 5.0/5.0) [on-line]. [dostęp 2020-07-19].