Długowieczek krzywy

Długowieczek krzywy
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	mchy
Klasa	prątniki
Rząd	płoniwowce
Rodzina	płoniwowate
Rodzaj	długowieczek
Gatunek	długowieczek krzywy
	Nazwa systematyczna
	Hymenostylium recurvirostrum (Hedw.) Dixon; Rev. Bryol. Lichénol. 6: 96 1933.
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Długowieczek krzywy (Hymenostylium recurvirostrum (Hedw.) Dixon) – gatunek mchu należący do rodziny płoniwowatych (Pottiaceae Schimp.).

Rozmieszczenie geograficzne[edytuj | edytuj kod]

Występuje w Ameryce Północnej, Ameryce Centralnej, Ameryce Południowej, Europie, Azji, Afryce, wyspach atlantyckich, Australazji^[4].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Gametofit: Łodyżki delikatne, długości 0,5–7 cm^[4].
Sporofit: Seta pojedyncza, długości przeważnie 5–9 mm, skrajnie 0,4–10 mm. Puszka zarodni ok. 0,5–0,9 mm, skrajnie do 10 mm^[4]. Perystomu brak^[4].
Zarodniki: O średnicy od 13–17 do 20–22 μm^[4].

Łodyżka
Listki

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Roślina kilkuletnia, dwupienna^[5]. Gatunek cienioznośny, hydrofilny i kalcyfilny. Rośnie na skałach z dużą zawartością wapnia. W Bieszczadach Zachodnich występuje do wysokości 340 m n.p.m.^[5]

Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Synonimy^[3]: Bryum verticillatum Dicks. ex With., Cynodontium asperellum Stirt., Gymnostomum atro-viride Griff., Gymnostomum brevisetum Nees & Hornsch., Gymnostomum commutatum (Mitt.) Lorentz, Gymnostomum globosum Hornsch., Gymnostomum pomiforme Nees & Hornsch., Gymnostomum recurvirostrum Hedw., Gymnostomum xanthocarpum Hook., Hymenostylium commutatum Mitt., Hymenostylium firmum (Müll. Hal.) Broth., Pottia xanthocarpa (Hook.) Müll. Hal., Weissia commutata (Mitt.) Braithw., Zygodon firmus Müll. Hal.

Odmiany według The Plant List:

Hymenostylium recurvirostrum var. anoectangioides (Thér.) Wijk & Margad.
Hymenostylium recurvirostrum var. cataractarum (Schimp.) Podp.
Hymenostylium recurvirostrum var. cylindricum (E.B. Bartram) R.H. Zander
Hymenostylium recurvirostrum var. insigne (Dixon) E.B. Bartram

Zagrożenia i ochrona[edytuj | edytuj kod]

Gatunek uznany w polskiej części Bieszczadów za silnie zagrożony wyginięciem (kategoria zagrożenia EN, 2014 r.). Nie stwierdzono stanowisk tego gatunku w Bieszczadzkim Parku Narodowym.^[5]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-03-26] (ang.).
↑ B.B. Goffinet B.B., W.R.W.R. Buck W.R.W.R., Classification of the Bryophyta, University of Connecticut, 2008– [dostęp 2017-02-26] (ang.).
↑ ^a ^b Hymenostylium recurvirostrum. [w:] The Plant List [on-line]. [dostęp 2017-02-26]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Hymenostylium recurvirostrum. [w:] Flora of North America Vol. 27 [on-line]. [dostęp 2017-02-26]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Jan Żarnowiec, Adam Stebel: Mchy polskich Bieszczadów Zachodnich i Bieszczadzkiego Parku Narodowego - stan poznania, ekologia, zagrożenia. Wyd. I. Ustrzyki Dolne, Bielsko-Biała: Ośrodek Naukowo-Dydaktyczny Bieszczadzkiego Parku Narodowego w Ustrzykach Dolnych, Instytut Ochrony i Inżynierii Środowiska Akademii Techniczno-Humanistycznej w Bielsku-Białej, 2014, seria: Monografie Bieszczadzkie. Tom XVI. ISBN 978-83-88505-49-2.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-03-26] (ang.).

[goffinet-2] B.B. Goffinet B.B., W.R.W.R. Buck W.R.W.R., Classification of the Bryophyta, University of Connecticut, 2008– [dostęp 2017-02-26] (ang.).

[tpl-3] Hymenostylium recurvirostrum. [w:] The Plant List [on-line]. [dostęp 2017-02-26]. (ang.).

[efloras-4] Hymenostylium recurvirostrum. [w:] Flora of North America Vol. 27 [on-line]. [dostęp 2017-02-26]. (ang.).

[zarnowiec-5] Jan Żarnowiec, Adam Stebel: Mchy polskich Bieszczadów Zachodnich i Bieszczadzkiego Parku Narodowego - stan poznania, ekologia, zagrożenia. Wyd. I. Ustrzyki Dolne, Bielsko-Biała: Ośrodek Naukowo-Dydaktyczny Bieszczadzkiego Parku Narodowego w Ustrzykach Dolnych, Instytut Ochrony i Inżynierii Środowiska Akademii Techniczno-Humanistycznej w Bielsku-Białej, 2014, seria: Monografie Bieszczadzkie. Tom XVI. ISBN 978-83-88505-49-2.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]