Podkorzeniak siateczkowy
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
podkorzeniak siateczkowy |
| Nazwa systematyczna | |
| Hysterangium separabile Zeller Mycologia 33(2): 203 (1941) | |
Podkorzeniak siateczkowy (Hysterangium separabile Zeller) – gatunek grzybów z rodziny podkorzeniakowatych (Hysterangiaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Hysterangium, Hysterangiaceae, Hysterangiales, Phallomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r. W polskim piśmiennictwie mykologicznym gatunek ten opisywany był też jako korzeniak siateczkowy[2].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Owocnik tworzy się pod ziemią, jest kulisty, na przekroju widoczne ciemnooliwkowe wnętrze. Na zewnątrz najpierw białawy, potem różowawy albo brudnoczerwonawobrązowy[3].
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
W Polsce gatunek rzadki. Opisano tylko kilka jego stanowisk, wszystkie sprzed II wojny światowej: Gdańsk (1921 r.), Elbląg (1926 r.), Nowy Świat (1892 r.), Brudzyni (1929 r.), Oborniki Śląskie (1889 r.), Międzyrzecze Podlaskie (1900 r.). Po II wojnie światowej podano tylko jedno stanowisko w Pienińskim Parku Narodowym (1972 r.)[2]. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. W latach 2007–2009 ponownie udało się go tu odnaleźć[4] Ma status E – gatunek wymierający[5]. Znajduje się na listach gatunków zagrożonych także w Niemczech, Danii, Finlandii[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Index Fungorum [online] [dostęp 2013-11-12] (ang.).
- ↑ a b c Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ Barbara Gumińska, Władysław Wojewoda, Grzyby i ich oznaczanie, Warszawa: PWRiL, 1985, ISBN 83-09-00714-0.
- ↑ Piotr Chachuła, Monitoring grzybów wielkoowcnikowych w Pienińskim Parku Narodowym, „Roczniki bieszczadzkie”, 18, 2010, s. 312–323.
- ↑ Zbigniew Mirek i inni, Czerwona lista roślin i grzybów Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, PAN, 2006, ISBN 83-89648-38-5.