Identyfikacja wizualna
Identyfikacja wizualna (ang. visual identity) – podstawowe narzędzie, służące kreowaniu wizerunku marki firmy na rynku. Termin ten określa ogół symboli i zachowań stosowanych w firmie w celu uzyskania czytelnej i spójnej identyfikacji rynkowej i wyróżnienia jej spośród konkurencyjnych marek[1]. Spójny system wizualny jest najważniejszym elementem całościowej identyfikacji.
Elementy systemu identyfikacji wizualnej[edytuj | edytuj kod]
Na identyfikację wizualną składają się m.in.:
- logo/logotyp
- kolorystyka
- krój pisma
- wygląd budynków i charakterystyczny wystrój wnętrz,
- wygląd produktów oraz i ich opakowań,
- szata zewnętrzna materiałów promocyjnych itd.
Księga identyfikacji wizualnej[edytuj | edytuj kod]
Definicje takich cech jak kształt, kolor, kompozycja, proporcje, budowa geometryczna, pole optymalnej ekspozycji i inne, które mają na celu zachowanie poprawności reprodukcji znaku i uchronienie go przed niepożądanymi zmianami znajdują się w księdze identyfikacji wizualnej[2]. Opis, o którym mowa powyżej, dotyczy tzw. podstawowej księgi znaku. Jest to oficjalnym zapis wzorców prezentacji firmy. W sposób kompleksowy opisuje ona elementy systemu identyfikacji oraz sposoby i zasady ich wykorzystania. Księga identyfikacji występuje także pod innymi nazwami takimi jak księga tożsamości, księga znaku[3] oraz w wersjach anglojęzycznych Corporate Identity Manual, CI Manual, Corporate Identity Guide Book. Księga może więc obejmować następujące elementy wizualnej identyfikacji firmy[4]:
- symbole firmy (logo, symbole dekoracyjne),
- kolory firmowe,
- typografie firmowe,
- druki firmowe (papier firmowy, koperty firmowe, kartki do zapisków, bilety wizytowe, dokumenty handlowe, rachunki i faktury, inne druki firmowe),
- wzory materiałów reklamowych, form audiowizualnych (np. prezentacji), materiałów drukowanych dla celów public relations,
- ubiór i identyfikatory pracowników,
- oznakowanie środków transportu,
- architektura i wystrój budynków, wnętrz biurowych, punktów sprzedaży,
- informacja wizualna (tablice informacyjne zewnętrzne, tablice informacyjne wewnętrzne, szyldy firmowe, tabliczki informacyjne przy/na drzwiach),
- inne elementy identyfikacji (flagi, transparenty, maskotki, upominki).
Oficjalne zapisy dotyczące identyfikacji wizualnej mogą zostać poszerzone o księgę komunikacji werbalnej, która zawiera ustalenia dotyczące nazwy, sloganu firmowego, haseł reklamowych, słów kluczowych nazewnictwa produktów i ofert, słów kluczowych, wzorcowych tekstów (wymienione elementy obok werbalnej przyjmują także formę wizualną)[4]. Można także do nich dołączyć nośniki, zawierające elementy identyfikacji muzycznej.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ A. Benicewicz-Miazga Grafika w Biznesie, Helion Gliwice 2005, s. 9.
- ↑ Krzysztof Rychter, Zbigniew Chmielewski, Dariusz Tworzydło, Tożsamość wizualna. Znak, system, wizerunek, Wydawnictwo Newsline 2012, s. 55.
- ↑ Krzysztof Rychter; Zbigniew Chmielewski; Dariusz Tworzydło, Tożsamość wizualna. Znak, system, wizerunek, Wydawnictwo Newsline 2012.
- ↑ a b Daszkiewicz M., Wrona S., Kreowanie marki korporacyjnej, Difin, Warszawa 2014, s. 110–111.