W badaniach w latach 80. XX wieku wskazano, że ifoksetyna selektywnie hamuje wychwyt zwrotnyserotoniny w mózgu, rzekomo nie wpływając na ten wychwyt w obwodowym układzie nerwowym, a także wykazuje skuteczne działanie i bardzo dobrą tolerancję, nie powodując przy tym prawie żadnych fizycznych działań niepożądanych ani innych dolegliwości budzących poważne obawy[1].
↑ abA.A.Delini-StulaA.A. i inni, First Clinical Experience with Ifoxetine, A New 5-HT Reuptake Blocker with Particular Emphasis on the Side-effect Profile of the 5-HT-Uptake Inhibiting Drugs, „International Clinical Psychopharmacology”, 2 (3), 1987, s. 201–215, DOI: 10.1097/00004850-198707000-00003, PMID: 3320185(ang.).
↑Graham D.G.D.BurrowsGraham D.G.D. i inni, Clinical effects of serotonin reuptake inhibitors in the treatment of depressive illness, „Journal of Clinical Psychiatry”, 49, 1988, s. 18–22, PMID: 3045107(ang.).
↑Peter C.P.C.WaldmeierPeter C.P.C. i inni, Ifoxetine, a compound with atypical effects on serotonin uptake, „European Journal of Pharmacology”, 130 (1–2), 1986, s. 1–10, DOI: 10.1016/0014-2999(86)90177-9, PMID: 2877890(ang.).