Przejdź do zawartości

Ignacy (Tarasow)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ignacy
Aleksiej Tarasow
Biskup kostomukszański i kiemski
Ilustracja
Kraj działania

Rosja

Data i miejsce urodzenia

26 marca 1976
Satka

Biskup kostomukszański i kiemski
Okres sprawowania

2013–2020

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Śluby zakonne

24 grudnia 1999

Diakonat

2 stycznia 2000

Prezbiterat

23 kwietnia 2000

Nominacja biskupia

29 maja 2013

Chirotonia biskupia

11 lipca 2013

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

11 lipca 2013

Miejscowość

Monaster Wałaamski

Miejsce

Sobór Przemienienia Pańskiego

Konsekrator

Cyryl

Współkonsekratorzy

Warsonofiusz (Sudakow), Manuel (Pawłow), Dymitr (Kapalin), Teognost (Guzikow), Pankracy (Żerdiew), Sergiusz (Czaszyn), Klemens (Rodajkin)

Ignacy, imię świeckie Aleksiej Michajłowicz Tarasow (ur. 26 marca 1976 w Satce) – rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pochodzi z rodziny urzędniczej. W 1997 ukończył seminarium duchowne w Tobolsku. Następnie podjął studia wyższe w Petersburskiej Akademii Duchownej. Dwa lata później został wykładowcą historii Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego na wydziale regentów chórów cerkiewnych przy zespole seminarium i Akademii Duchownej w Petersburgu. 24 grudnia 1999 złożył wieczyste śluby mnisze przed rektorem Akademii, biskupem tichwińskim Konstantynem, przyjmując imię zakonne Ignacy na cześć św. Ignacego Pieczerskiego. 2 stycznia 2000 w cerkwi akademickiej został wyświęcony na diakona, zaś 23 kwietnia tego samego roku przyjął święcenia kapłańskie[1]. W 2001 ukończył studia w Akademii, uzyskując stopień kandydata nauk teologicznych, po czym został zatrudniony w seminarium duchownym w Petersburgu jako wykładowca historii prawosławnych Cerkwi autokefalicznych[1]. Jest także absolwentem Akademii Społeczno-Pedagogicznej im. Dmitrija Mendelejewa w Tobolsku[1].

W latach 2003–2006 studiował na wydziale teologicznym Uniwersytetu w Helsinkach jako stypendysta Ewangelicko-Luterańskiego Kościoła Finlandii. W czasie pobytu w Finlandii nauczył się języka fińskiego. Następnie wrócił do Rosji i został wykładowcą seminarium duchownego w Tobolsku, zaś w 2007 – także jego ekonomem. Od lipca 2007 był ponadto zastępcą ekonoma eparchii tobolskiej i tiumeńskiej, zaś od 2008 dodatkowo prorektorem seminarium w Tobolsku ds. gospodarczych. W tym samym roku objął obowiązki ekonoma eparchii[1]. W 2011 objął obowiązki prorektora seminarium w Tobolsku ds. dydaktyczno-wychowawczych, został zwolniony z pełnionych dotąd funkcji[1].

Od stycznia 2011 służył w eparchii krasnosłobodskiej. W październiku tego samego roku został proboszczem cerkwi Zaśnięcia Matki Bożej w Krasnosłobodsku, dziekanem dekanatu krasnosłobodskiego oraz pomocnikiem ordynariusza eparchii ds. dekanatów[1]. Na biskupa kostomukszańskiego i kiemskiego został nominowany na posiedzeniu Świętego Synodu Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego 29 maja 2013[1].

Godność ihumena otrzymał w 2008, zaś archimandrytą został 9 czerwca 2013, już po otrzymaniu nominacji biskupiej[1].

Jego chirotonia biskupia odbyła się 11 lipca 2013 w soborze Przemienienia Pańskiego w kompleksie Monastyru Wałaamskiego pod przewodnictwem patriarchy moskiewskiego i całej Rusi Cyryla[2].

W 2020 r. został pozbawiony katedry i skierowany do Monasteru św. Tryfona Pieczeńskiego w eparchii siewieromorskiej, pod szczególny nadzór ordynariusza miejscowej eparchii[3]. W marcu 2021 r. sąd uznał go za winnego złamania prawa kanonicznego i suspendował go, zakazując mu noszenia stroju biskupiego i panagii. W kwietniu tego samego roku patriarcha moskiewski i całej Rusi Cyryl zatwierdził wyrok i nakazał mu przebywanie w monasterze Objawienia Pańskiego w Czelabińsku[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]