Ijhtihad
.jpg) Siostrzana jednostka „Syafaat” na próbach w 2009 roku | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Projekt |
FPB 41 |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Wodowanie |
2009 |
 Brunei
| |
| Wejście do służby |
marzec 2010 |
| Los okrętu |
w służbie (2020) |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
pełna: 262 ton |
| Długość |
41,3 metra |
| Szerokość |
7,7 metra |
| Zanurzenie |
1,7–1,9 metra |
| Napęd | |
| 2 silniki wysokoprężne MTU o łącznej mocy 6,9 MW (9225 KM) 2 śruby | |
| Prędkość |
33 węzły |
| Zasięg |
1500 Mm przy prędkości 12 węzłów |
| Sensory | |
| radar Furuno 2217 | |
| Uzbrojenie | |
| 1 działko rewolwerowe kal. 27 mm 2 km kal. 7,62 mm (2 x I) | |
| Wyposażenie | |
| system walki Thales Cutlass głowica elektrooptyczna Zeiss MEOS II | |
| Załoga |
16 |
Ijhtihad (17) – brunejski okręt patrolowy z początku XXI wieku, jedna z czterech zamówionych w Niemczech jednostek typu Ijhtihad. Okręt został zwodowany w 2009 roku w niemieckiej stoczni Lürssen w Vegesack, a do służby w Marynarce Wojennej Brunei wszedł w marcu 2010 roku. Jednostka, oznaczona numerem taktycznym 17 nadal znajduje się w składzie floty i ma status operacyjny (stan na 2020 rok).
Projekt i budowa
[edytuj | edytuj kod]Okręty patrolowe typu Ijhtihad zostały zamówione przez rząd Brunei w stoczni Lürssen w Vegesack (projekt o nazwie FPB 41)[1][2]. Przeznaczeniem jednostek są operacje patrolowania i nadzoru morskiego, kontrola granic i operacje na płytkich wodach przybrzeżnych[3].
„Ijhtihad” został zwodowany w 2009 roku[2]. Jednostka została ukończona w maju 2009 roku, rozpoczynając w tym miesiącu próby morskie[1].
Dane taktyczno-techniczne
[edytuj | edytuj kod]„Ijhtihad” jest okrętem patrolowym o długości całkowitej 41,3 metra, szerokości 7,7 metra i zanurzeniu 1,7–1,9 metra[1][3][a]. Wyporność pełna wynosi 262 tony[1][3]. Okręt napędzany jest przez dwa silniki wysokoprężne MTU 16V 4000 M93L o łącznej mocy 6,9 MW (9225 KM), poruszające poprzez wały napędowe dwoma śrubami o stałym skoku[1][b]. Maksymalna prędkość jednostki wynosi 33 węzły[1][c]. Zasięg wynosi 1500 Mm przy prędkości 12 węzłów[1][2].
Uzbrojenie jednostki składa się z dziobowego działka rewolwerowego Rheinmetall MLG 27 kalibru 27 mm oraz dwóch pojedynczych karabinów maszynowych kalibru 7,62 mm[1][2]. Wyposażenie radioelektroniczne obejmuje radar nawigacyjny Furuno 2217, system walki Thales Cutlass i głowicę elektrooptyczną Zeiss MEOS II[1][2]. Okręt może również przenosić czterometrową łódź hybrydową, obsługiwaną przez żurawik[1][3].
Załoga okrętu składa się z 16 oficerów, podoficerów i marynarzy, z możliwością zaokrętowania dalszych pięciu osób[1][3].
Służba
[edytuj | edytuj kod]„Ijhtihad” został przyjęty do służby w Marynarce Wojennej Brunei w marcu 2010 roku[1][d]. Jednostka otrzymała numer burtowy 17[1][2]. Jednostka nadal znajduje się w składzie floty i ma status operacyjny (stan na 2020 rok)[2].
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Gogin 2021 ↓ podaje, że zanurzenie okrętu wynosi 2,6 metra.
- ↑ Gogin 2021 ↓ podaje, że moc siłowni wynosi 9400 KM, zaś FPB 41 2021 ↓, że 6670 kW (9069 KM).
- ↑ Gogin 2021 ↓ podaje, że prędkość maksymalna wynosi 32 węzły, zaś FPB 41 2021 ↓, że 30 węzłów.
- ↑ Gogin 2021 ↓ podaje, że okręt wcielono do służby w lipcu 2009 roku.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- FPB 41. luerssen-defence.com. [dostęp 2021-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-06)]. (ang.).
- Ivan Gogin: IJHTIHAD patrol craft (2009-2010). Navypedia. [dostęp 2021-08-11]. (ang.).
- Jane’s Fighting Ships 2015-2016. Stephen Saunders (red.). Jane’s Information Group Ltd, 2015. ISBN 978-0-7106-3143-5. (ang.).
