Illicium (anatomia ryb)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przedstawiciele różnych rodzin Ceratioidei

Illicium – narząd służący jako wabik dla potencjalnej ofiary, występujący u niektórych gatunków żabnicokształtnych ryb głębinowych. Utworzony jest z przekształconego w elastyczną wić pierwszego przedniego promienia płetwy grzbietowej i zakończony mięsistym wabikiem (esca)[1], o różnym kształcie i budowie. Samice większości matronicowców (Ceratioidei) są zaopatrzone w illicium, na którego czubku znajduje się narząd świetlny (niewątpliwie zwiększający jego funkcję w przyciąganiu ofiary[2]).

Illicium antenariusowatych jest dobrze widoczne i wykazuje dużą zmienność pomiędzy gatunkami; ogackowate mają krótkie illicium oraz otwierającą się do przodu jamkę, w której umieszczana jest esca, kiedy illicium jest wycofane; u przedstawicieli Gigantactinidae narząd ten osiąga długość równą lub większą od długości ciała ryby[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. A. L. Stewart, T. W. Pietsch. The ceratioid anglerfishes (Lophiiformes: Ceratioidei) of New Zealand. „Journal of The Royal Society of New Zealand”. 28 (1), s. 1–37, 1998. (ang.). 
  2. a b J. S. Nelson, T. C. Grande, M. V. H. Wilson: Fishes of the World. Wyd. 5. John Wiley & Sons, 2016. ISBN 978-1-118-34233-6. (ang.).