Imje chong

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Imje)

Imje chong (임제종) – koreańska szkoła sŏn (chin. chan, jap. zen, wiet. thiền), będąca odpowiednikiem chińskiej tradycji linji.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Powstała ona w XIV wieku, po powrocie trzech koreańskich mnichów sŏn z Chin, podbitych przez Mongołów. Byli nimi: T'aego Poŭ (1310–1382), Naong Hyegun (1320–1376) i Kyonghan (1299–1375). Otrzymali oni swoje przekazy Dharmy od chińskich nauczycieli ze szkoły yangqi, jednego z dwu odgałęzień szkoły linji.

Podstawową metodą praktyki było hwadu (chin. huatou), technika stworzona przez chińskiego mistrza chan Dahui Zonggao, włączona do swych nauk przez mistrza Chinula i rozwinięta przez tych trzech mistrzów imje. Byli oni spadkobiercami wszystkich dziewięciu górskich szkół sŏn i w związku ze zjednoczeniowymi tendencjami w sŏn, praktyka konganowa (chin. Koanowa; jap. kōanowa) stała się dominującą siłą w koreańskim buddyzmie sŏn. Te zmiany dały mu nową siłę i do 1392 r. znów przeżywał on okres rozkwitu. W tym to właśnie roku T'aego zjednoczył wszystkie szkoły sŏn. Tradycja imje okazała się tak mocna, że zdominowała typ nauczania nowo powstałej chogye chong (szkoły chogye). Wytyczony kierunek przeważył również w późniejszym okresie, gdy na skutek prześladowań buddyzmu przez konfucjańskie władze, do szkoły chogye dołączyły również i inne ortodoksyjne, scholastyczne szkoły koreańskiego buddyzmu.

Reaktywacja tradycji imje[edytuj | edytuj kod]

W obliczu stopniowego podporządkowywania buddyzmu koreańskiego japońskiemu buddyzmowi, kulminacja czego nastąpiła ok. 1910 r., szereg mnichów, takich jak np. Han Yong'un (1879-1944), Pak Hanyŏng (1870-1948), O Sŏngwŏl, Chin Chinŭng, To Chinho zaczęło poważnie myśleć o ponownym ukształtowaniu tożsamości, historii i tradycji buddyjskiej. Nie mogli zaakceptować, że buddyzm koreański, który przecież w wielkim stopniu odziedziczył tradycję imje, czyli linjizong przeniesioną z Chin, będzie teraz przemieniony w tradycję sōtō. Chociaż koreańscy mnisi i japońscy misjonarze doszli już wcześniej do porozumienia, że medytacja jest nadrzędną praktyką nad wszelkimi innymi formami praktyki, to jednak było coś nowego w tym, iż mnisi ci, przedkładali tą specyficzną tradycję koreańskiego buddyzmu, ponad praktykami tradycji sōtō[1].

11 lutego 1911 r. mnisi sprzeciwiający się przymierzu ze szkołą sōtō poprowadzili spotkanie, na którym przedstawili plany ustanowienia nowej szkoły - imje, oraz centralnego urzędu religii. Oskarżono także "inną grupę" mnichów (czyli Wŏn chong) o złamanie jedności sanghi przez skierowanie koreańskiego buddyzmu w ręce sōtō. Szkoła imje określiła się jako nowoczesna religia, bez przesądów, powszechna, niesekciarska i niepolityczna. Wystosowano także petycję do kolonialnego gubernatora o oficjalne uznanie[2].

Wkrótce buddyzm koreański został zdominowany przez dwie siły: wŏn chong i imje chong. Okazało się, że Świątynne Rozporządzenia ustanowione w 1911 r. nie miały ani jednego przepisu, który by stał na przeszkodzie istnieniu tych dwu szkół i wkrótce kolonialny rząd przekonał się o własnej krótkowzroczności. Dlatego w czerwcu 1912 r. rozkazał obu tradycjom się rozwiązać.

Linia przekazu[edytuj | edytuj kod]

Jest to zarazem linia przekazu Dharmy szkoły Chogye Pierwsza liczba: kolejność w linii przekazu od Buddy. Druga liczba: kolejność linii przekazu od Bodhidharmy. Trzecia liczba: kolejność linii przekazu w danym kraju (w Korei od T'aego Poŭ), (w USA Seung Sahna – w tym wypadku 4 liczba)

Zobacz[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Hwansoo Ilmee Kim: Empire of the Dharma, str. 261
  2. ↑ Hwansoo Ilmee Kim: Empire of the Dharma, str. 262

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Soeng Sunim Mu, Thousand Peaks. Korean Zen - Traditions & Teachers, wyd. Rev. ed, Cumberland: Primary Point Press, 1991, ISBN 0-942795-02-4, OCLC 23896092.
  • Robert E. Buswell, Jr. The Zen Monastic Experience. Princeton University Press. Princeton, 1992. ISBN 0-691-07407-0
  • Shim Jae-ryong. Korean Buddhism. Tradition and Transformation. Jimoondang Publishing Company. Seoul, 1999 ISBN 89-88095-08-1
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Imje_chong&oldid=60199139”