Indeks przestrzenny

Ten artykuł od 2012-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Indeks przestrzenny (ang. spatial index) – indeks używany przez przestrzenne bazy danych w celu optymalizacji zapytań przestrzennych. Indeksy używane przez bazy danych innych typów nie nadają się do efektywnej obsługi dodatkowych, geometrycznych typów danych. Przykładowo, nie mogą efektywnie wskazać, jak daleko są rozmieszczone względem siebie dwa punkty i czy punkty zawierają się w wybranym obszarze w przestrzeni. Najczęściej używane metody indeksowania to:

Siatka (indeks przestrzenny),
Porządek Z (krzywa),
Drzewa czwórkowe,
Drzewa ósemkowe,
UB-drzewa,
R-drzewa - Najczęściej wybierana metoda indeksowania danych przestrzennych. Obiekty geometryczne (wielokąty, linie i punkty) są grupowane przy użyciu algorytmu minimalnej obwiedni prostokątnej (ang. Minimum Bounding Rectangle, MBR). Obiekty są dodawane do MBR, do indeksu wskazującego na najmniejszy przyrost wielkości dodawanych obiektów,
Drzewo kd,
Drzewo BVH,
Drzewo przedziałowe - w przypadku zapytań jednowymiarowych,

Zobacz też

krzywa Hilberta