Inocelliidae
| Inocelliidae[1] | |
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Rząd | |
| Rodzina |
Inocelliidae |
Inocelliidae – nieliczna w gatunki, słabo poznana rodzina drapieżnych owadów z rzędu wielbłądek (Raphidioptera) związanych ze środowiskiem leśnym. Występują na obszarze Holarktyki. Większość gatunków występuje w Azji, głównie wschodniej. Rodzina obejmuje ponad 20 gatunków współcześnie żyjących oraz 6 wymarłych[2]. W Polsce stwierdzono jeden gatunek – Inocelia crassicornis[3].
Wielbłądki z tej rodziny różnią się od pozostałych głową szerszą w przedniej części, dłuższymi czułkami, użyłkowaniem skrzydła oraz brakiem przyoczek[3]. Larwy większości Inocelliidae żyją pod korą drzew lub krzewów. W 3-letnim (lub dłuższym) cyklu rozwojowym wymagają okresu niskich temperatur, w okolicach 0 °C lub poniżej, który indukuje przepoczwarczenie lub przeobrażenie w imago[4]. Preferencje pokarmowe postaci dorosłych pozostają słabo zbadane. Larwy są aktywne o zmierzchu i w nocy, co utrudnia ich obserwację.
Wyróżniane rodzaje:
- Amurinocellia
- †Electrinocellia
- Fibla
- Indianoinocellia
- Inocellia
- Negha
- Parainocellia
- Sininocellia
- †Succinofibla
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Inocelliidae, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Liu et al. Discovery of Amurinocellia H. Aspöck & U. Aspöck (Raphidioptera: Inocelliidae) in China, with description of two new species. „Zootaxa”. 2264, s. 41–50, 2009. (ang.).
- ↑ a b Fauna Polski - charakterystyka i wykaz gatunków. Bogdanowicz W., Chudzicka E., Pilipiuk I. i Skibińska E. (red.). T. II. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2007. ISBN 978-83-881470-7-4.
- ↑ L. Greve. The order Raphidioptera in Norway. „Norw. J. Entomol.”. 49, s. 81-92, 2002. (ang.).