Rysostrzępiak piaskowolubny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Inocybe arenicola)
Rysostrzępiak piaskowolubny
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

pieczarkowce

Rodzina

strzępiakowate

Rodzaj

rysostrzępiak

Gatunek

rysostrzępiak piaskowolubny

Nazwa systematyczna
Pseudosperma arenicola (R. Heim) Matheny & Esteve-Rav.
Mycologia: 10.1080/00275514.2019.1668906, 27 (2019)

Rysostrzępiak piaskowolubny (Pseudosperma arenicola (R. Heim) Matheny & Esteve-Rav.) – gatunek grzybów należący do rodziny strzępiakowatych (Inocybaceae)[1].

Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Pseudosperma, Inocybaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy opisał go w 1931 r. Roger Heim jako formę rysostrzępiaka porysowanego Inocybe fastigiata f. arenicola. Marcel Bon w 1983 r. podniósł go do rangi gatunku jako Inocybe arenicola. W 2019 r. P.D. Matheny i F. Esteve-Rav. przenieśli go do rodzaju Pseudosperma[1].

Nazwę polską zarekomendowała Komisja ds. Polskiego Nazewnictwa Grzybów w 2021 r.[2]

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Kapelusz o średnicy do 6 cm, dość kruchy, o barwie ochrowej, czasami także brązowawej. Zarodniki podłużne i duże (długość do 16 μm)[3]. Cheilocystydy cylindryczne do wąskomaczugowatych, metuloidów brak[4].

Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]

Inocybe arenicola znany jest w niektórych państwach Europy[5]. W Polsce jedyne jego stanowiska podano w Puszczy Białowieskiej w 2014 roku[4].

Grzyb mikoryzowy. Występuje na wydmach, w tym również śródlądowych[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2022-06-06].
  2. Rekomendacja nr 2/2021 Komisji ds. Polskiego Nazewnictwa Grzybów Polskiego Towarzystwa Mykologicznego [online] [dostęp 2021-07-19].
  3. a b Inocybe arenicola [online] [dostęp 2019-12-10] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-03].
  4. a b Gierczyk B. i inni, Materiały do poznania mykobioty Puszczy Białowieskiej, „Przegl. Przyr.”, 25 (1), 2014, s. 3–36.
  5. DiscoverLife [online] [dostęp 2019-12-06].