Instytut Kształtowania Środowiska

Instytut Kształtowania Środowiska – jednostka badawczo-rozwojowa Ministerstwa Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska, istniejąca w latach 1974–1989, mająca na celu prowadzenie prac naukowo-badawczych, rozwojowych, usługowych o charakterze naukowo-badawczym lub rozwojowym.

Powołanie Instytutu

Na podstawie zarządzenia Prezesa Rady Ministrów z 1974 r. ustanowiono nowy Instytut, który powstał w wyniku połączenia czterech jednostek: Instytutu Ochrony Środowiska, Instytutu Urbanistyki i Architektury, Instytutu Gospodarki Mieszkaniowej oraz Instytutu Budownictwa Mieszkaniowego. Instytut mógł tworzyć oddziały terenowe^[1]^[2]^[3]^[4]^[5].

Powołanie Instytutu pozostawało w ścisłym związku z ustawą z 1961 r. o instytutach naukowo-badawczych^[6].

Nadzór nad Instytutem sprawował Minister Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska.

Przedmiot działania Instytutu

Przedmiotem działania Instytutu było prowadzenie prac naukowo-badawczych, rozwojowych, usługowych o charakterze naukowo-badawczym lub rozwojowym oraz działalności wydawniczej i wdrożeń w dziedzinach:

kształtowania i ochrony środowiska,
urbanistyki i architektury,
gospodarki mieszkaniowej,
gospodarki komunalnej.

Instytut był jednostką wiodącą w zakresie prac naukowo-badawczych, rozwojowych i wdrożeniowych dotyczących ochrony środowiska, wynikających z zakresu działania Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska.

Zniesienie Instytutu

Na podstawie zarządzenia Prezesa Rady Ministrów z 1989 r. w sprawie uznania niektórych zarządzeń Prezesa Rady Ministrów ogłoszonych w Monitorze Polskim za nieobowiązujące zniesiono Instytut Kształtowania Środowiska^[7].

Przypisy

↑ Zarządzenie nr 13 Prezesa Rady Ministrów z dnia 22 stycznia 1974 r. w sprawie połączenia Instytutów: Ochrony Środowiska, Urbanistyki i Architektury, Gospodarki Mieszkaniowej oraz Gospodarki Komunalnej w Instytut Kształtowania Środowiska. M.P. z 1974 r. nr 5, poz. 31.
↑ Zarządzenie Ministra Budownictwa z dnia 29 lipca 1949 r. o utworzeniu Instytutu Budownictwa Mieszkaniowego. M.P. z 1949 r. nr 49, poz. 687.
↑ Zarządzenie Ministra Budownictwa z dnia 29 lipca 1949 r. o utworzeniu Instytutu Urbanistyki i Architektury. M.P. z 1949 r. nr 49, poz. 688.
↑ Zarządzenie Ministra Gospodarki Komunalnej z dnia 20 września 1951 r. w sprawie utworzenia Instytutu Gospodarki Komunalnej. M.P. z 1951 r. nr 87, poz. 1204.
↑ Uchwała nr 10 Rady Ministrów z dnia 18 stycznia 1973 r. w sprawie utworzenia Instytutu Ochrony Środowiska. M.P. z 1973 r. nr 3, poz. 16.
↑ Ustawa z dnia 12 kwietnia 1973 r. o zmianie przepisów dotyczących stopni naukowych i tytułów naukowych oraz organizacji instytutów naukowo-badawczych. Dz.U. z 1973 r. nr 12, poz. 89.
↑ Zarządzenie nr 3 Prezesa Rady Ministrów z dnia 19 stycznia 1989 r. w sprawie uznania niektórych zarządzeń Prezesa Rady Ministrów ogłoszonych w Monitorze Polskim za nieobowiązujące. M.P. z 1989 r. nr 2, poz. 11.

[1] Zarządzenie nr 13 Prezesa Rady Ministrów z dnia 22 stycznia 1974 r. w sprawie połączenia Instytutów: Ochrony Środowiska, Urbanistyki i Architektury, Gospodarki Mieszkaniowej oraz Gospodarki Komunalnej w Instytut Kształtowania Środowiska. M.P. z 1974 r. nr 5, poz. 31.

[2] Zarządzenie Ministra Budownictwa z dnia 29 lipca 1949 r. o utworzeniu Instytutu Budownictwa Mieszkaniowego. M.P. z 1949 r. nr 49, poz. 687.

[3] Zarządzenie Ministra Budownictwa z dnia 29 lipca 1949 r. o utworzeniu Instytutu Urbanistyki i Architektury. M.P. z 1949 r. nr 49, poz. 688.

[4] Zarządzenie Ministra Gospodarki Komunalnej z dnia 20 września 1951 r. w sprawie utworzenia Instytutu Gospodarki Komunalnej. M.P. z 1951 r. nr 87, poz. 1204.

[5] Uchwała nr 10 Rady Ministrów z dnia 18 stycznia 1973 r. w sprawie utworzenia Instytutu Ochrony Środowiska. M.P. z 1973 r. nr 3, poz. 16.

[6] Ustawa z dnia 12 kwietnia 1973 r. o zmianie przepisów dotyczących stopni naukowych i tytułów naukowych oraz organizacji instytutów naukowo-badawczych. Dz.U. z 1973 r. nr 12, poz. 89.

[7] Zarządzenie nr 3 Prezesa Rady Ministrów z dnia 19 stycznia 1989 r. w sprawie uznania niektórych zarządzeń Prezesa Rady Ministrów ogłoszonych w Monitorze Polskim za nieobowiązujące. M.P. z 1989 r. nr 2, poz. 11.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]