International Mobile Equipment Identity

Nr IMEI na wyświetlaczu telefonu komórkowego

International Mobile Equipment Identity (IMEI) – indywidualny numer identyfikacyjny telefonu komórkowego GSM lub UMTS^[1]. Można wyświetlić go w każdym telefonie po wybraniu sekwencji *#06#.

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Numer IMEI jest używany przez sieć GSM, aby zidentyfikować konkretne urządzenia, zatem może być używany do zablokowania skradzionych telefonów. Na przykład jeśli telefon został skradziony, właściciel może wziąć z Policji pisemne zaświadczenie o zgłoszeniu kradzieży telefonu (z podanym numerem IMEI, podpisem policjanta i pieczątką), udać się do swojego operatora sieci i zlecić zablokowanie telefonu. Taką sprawę można załatwić w Polsce tylko osobiście. Blokada IMEI sprawia, że telefon jest bezużyteczny, niezależnie od tego czy karta SIM zostanie zmieniona, chyba że numer IMEI zostanie zmodyfikowany w telefonie.

W przeciwieństwie do numerów ESN lub MEID w CDMA i innych systemach bezprzewodowych sieci, IMEI jest używany tylko do identyfikacji urządzeń i ma nietrwały lub częściowo trwały kontakt z abonentem. Natomiast abonent jest zidentyfikowany przez transmisję numeru IMSI, który znajduje się na karcie SIM, który może być (w teorii) przeniesiony do każdego mikrotelefonu. Jednak wiele funkcji sieciowych i zabezpieczeń działa dzięki rozpoznawaniu urządzenia używanego przez abonenta.

Składnia numeru IMEI do 2003[edytuj | edytuj kod]

Składnia: XXXXXX XX XXXXXX X

TAC (Type Approval Code) – 6 cyfr – kod homologacji (pierwsze dwie cyfry to kod kraju, gdzie dokonano homologacji)
FAC (Final Assembly Code) – 2 cyfry – kod montażu^[2]:
- 01,02 – AEG
- 06 – LG
- 07,40 – Motorola
- 10,20 – Nokia
- 30 – Sony Ericsson
- 40,41,44 – Siemens
- 50 – Bosch
- 51 – Sony, Siemens, Ericsson
- 60 – Alcatel
- 61 – Ericsson
- 65 – AEG
- 70 – Sagem
- 75 – Dancall
- 80 – Philips
- 85 – Panasonic
- 86 – Huawei
SNR (Serial Number) – 6 cyfr – numer seryjny
CD (Check Digit) – 1 cyfra – suma kontrolna