Samotny wilk i szczenię
| Samotny wilk i szczenię | |
|---|---|
 | |
| jap. 子連れ狼 (Kozure ōkami) | |
| Gatunek | chanbara |
| Manga | |
| Autor | Kazuo Koike |
| Artysta | Gōseki Kojima |
| Wydawca | Futabasha |
| Polski wydawca | Mandragora, Hanami |
| Odbiorcy | seinen |
| Drukowana w | Shūkan Manga Action |
| Wydawana | wrzesień 1970 – kwiecień 1976 |
| Liczba tomów | 28 |
Samotny wilk i szczenię (jap. 子連れ狼 Kozure ōkami; dosł. „Wilk wędrujący z dzieckiem”) – manga stworzona przez scenarzystę Kazuo Koike i rysownika Goseki Kojimę. Ukazywała na łamach magazynu „Shūkan Manga Action” od września 1970 do kwietnia 1976. Jej rozdziały zostały zebrane w 28 tomach. W Polsce w latach 2006–2008 siedem pierwszych tomów opublikowało wydawnictwo Mandragora; w 2022 wydawnictwo Hanami wznowiło polską edycję od początku, zapowiadając zebranie serii w 20 tomach[1][2].
Fabuła[edytuj | edytuj kod]
Samotny wilk i szczenię opowiada historię Ogamiego Itto, kata sioguna, oskarżonego podstępnie o przestępstwo, którego nie popełnił. Nie poddaje się karze, zostaje płatnym zabójcą i wraz z trzyletnim synkiem Daigoro mści się na fałszywych oskarżycielach. Ojciec i syn znani są odtąd jako Samotny Wilk i Szczenię. "Dziecko do wypożyczenia, miecz do wynajęcia", głosi napis wymalowany na sztandarze niesionym przez wędrownego samuraja.
Fabuła po części oparta jest na faktach historycznych. Główny bohater pochodzi z rodu Ogami, który zniknął z kart historii Japonii około 1655.
- Frank Miller o komiksie:
Ta opowieść zabierze cię w daleką przeszłość, do obcego, mrocznego i nieprzyjaznego świata. Koike i Kojima po mistrzowsku snują opowieść o człowieku, który wraz z synem kroczy drogą wiodącą na dno piekła[3].
Tomy wydane po polsku[edytuj | edytuj kod]
- Szlak śmierci (2006)
- Bezbramna brama (2006)
- Świst zimowego wiatru (2006)
- Dzwonnik Tsuji (2006)
- Czarny wiatr (2007)
- Święto zmarłych (2007)
- Chmury i smok, wiatr i tygrys (2008)
Adaptacje[edytuj | edytuj kod]
Na podstawie serii powstało m.in. siedem filmów kinowych, cztery sztuki teatralne, serial telewizyjny.
Wpływ[edytuj | edytuj kod]
Samotny wilk i szczenię stał się inspiracją dla następnego po Koikem i Kojimie pokolenia twórców komiksowych w Japonii, Stanach Zjednoczonych i Europie[3]. Ma status kultowej mangi w Japonii i w USA. Serią bezpośrednio inspirowali się Max Allan Collins i Richard Piers Rayner, tworząc komiks Droga do zatracenia oraz Frank Miller tworząc Ronina.
Nagrody[edytuj | edytuj kod]
Manga zdobyła nagrodę Eisnera w 2001 i nagrodę Harveya w 2001 i 2002[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tytuł, na który czekało w Polsce wiele osób, Twitter, 8 października 2022 [dostęp 2022-10-09] (pol.).
- ↑ Samotny wilk i szczenię, alejakomiksu.com [dostęp 2022-10-10] (pol.).
- ↑ a b c Kazuo Koike: Samotny Wilk i szczenię, Tom 1, str.. Warszawa: Mandragora, 2006, s. okładka. ISBN 83-60352-16-X.