Ixodes (Exopalpiger)
| Ixodes (Exopalpiger) | |
| Schulze, 1935 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Nadrząd | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Podrodzaj |
Ixodes (Exopalpiger) |
Ixodes (Exopalpiger)[1] – podrodzaj roztoczy z rzędu kleszczy i rodziny kleszczowatych.
Exopalpiger wyróżnia się wśród innych przedstawicieli rodzaju Ixodes występowaniem archaicznych cech morfologicznych i zoogeograficznych oraz prymitywnym typem pasożytnictwa. Charakterystyczne cechy budowy obejmują: obecność zesklerotyzowanej tarczki sternalnej u nimf i dorosłych samic, obecność silnie zbudowanych wyrostków środkowych i brzuszno-bocznych na pierwszym członie nogogłaszczków u larw, nimf i dorosłych samic[2] oraz przykrycie tylnej części przynajmniej pierwszej i drugiej pary bioder kutykularnym fałdem (tzw. syncoxae) u nimf i dorosłych obu płci[3][2].
Gatunki z tego podrodzaju są pasożytami głównie ewolucyjnie starych grup ssaków, jak stekowce, torbacze i owadożerne. Ich typ pasożytnictwa należy do najprymitywniejszych wśród kleszczowatych[2].
Kleszcze te występują na wszystkich kontynentach, z wyjątkiem Ameryki Północnej i Antarktydy[2]. W Europie występuje tylko kleszcz gryzoni, zasiedlający większą jej część z wyjątkiem północy[4][3][5]. W Azji występują w rejonie Kaukazu[2] oraz w równoleżnikowym pasie od środkowego Uralu po Bajkał[5][2]. W krainie australijskiej zamieszkują Nową Gwineę, południową część Australii, Tasmanię i Nową Zelandię. W Afryce zasiedlają większość części subsaharyjskiej. Ponadto występują w północno-zachodniej części Ameryki Południowej[2].
- Ixodes antechini
- Ixodes fecialis
- Ixodes ghilarovi
- Ixodes jonesae[7]
- Ixodes prissicollaris
- Ixodes trianguliceps – kleszcz gryzoni
- Ixodes vestitus
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Krzysztof Siuda: Kohorta: kleszcze — Ixodida. W: Zoologia: Stawonogi. T. 2, cz. 1. Szczękoczułkopodobne, skorupiaki. Czesław Błaszak (red. nauk.). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011, s. 153-173. ISBN 978-83-01-16568-0.
- ↑ a b c d e f g h N. A. Filippova. Uncommon zoogeographical connections in the subgenus Exopalpiger Schultze of the genus Ixodes Latreille (Acari, Ixodidae). „Entomological Review”. 90 (6), s. 793-797, 2010.
- ↑ a b Josef Nosek, Wolf Sixl. Central-European Ticks (Ixodoidea) — Key for determination. „Mitt. Abt. Zool. Landesmus. Joanneum”. 1 (2), s. 61—92, 1972.
- ↑ Exopalpiger Schulze 1935. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2016-01-12].
- ↑ a b Yu. V. Kovalevskii , E. I. Korenberg, N. B. Gorelova, V. V. Nefedova. The ecology of Ixodes trianguliceps ticks and their role in the natural foci of ixodid tick-borne borrelioses in the Middle Urals. „Entomological Review”. 93 (8), s. 1073-1083, 2013.
- ↑ F. H. S. Roberts. A systematic study of the Australian species of the genus Ixodes (Acarina: Ixodidae). „Australian Journal of Zoology”. 8, s. 392-485, 1960.
- ↑ Glen M. Kohls, Daniel E. Sonenshine, Carleton M. Clifford. Ixodes (Exopalpiger) jonesae sp. n. (Acarina: Ixodidae), a Parasite of Rodents in Venezuela. „The Journal of Parasitology”. 55 (2), s. 447-452, 1969. DOI: 10.2307/3277433.