Józef Kaniak (lekarz)
Data i miejsce urodzenia |
17 marca 1939 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
1 kwietnia 1984 |
Profesor nauk medycznych | |
Specjalność: angiologia, choroby zakaźne | |
Alma Mater | |
Doktorat |
1937 |
Profesura |
1974 |
Praca naukowa | |
Uczelnia | |
Katedra i Klinika |
Chorób Zakaźnych |
Stanowisko |
Kierownik |
Okres zatrudn. |
1950–1967 |
I Katedra i Klinika |
Chorób Wewnętrznych |
Stanowisko |
Kierownik |
Okres zatrudn. |
1967–1970 |
Klinika |
Anglologiczna |
Stanowisko |
Kierownik |
Okres zatrudn. |
1970–1979 |
Prorektor ds. dydaktyki | |
Uczelnia |
Akademia Medyczna we Wrocławiu |
Okres spraw. |
1965–1968 |
Dziekan | |
Wydział |
Lekarski |
Okres spraw. |
1962–1965 |
Odznaczenia | |
Józef Kaniak (ur. 17 marca 1909 we Lwowie, zm. 1 kwietnia 1984 we Wrocławiu[1]) – polski lekarz internista, angiolog i diabetolog[2].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Ukończył studia medyczne na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie w 1934.
W młodości był lekkoatletą. Zdobył brązowy medal halowych mistrzostw Polski w 1933 w pchnięciu kulą[3], a także zajął 4. miejsce w biegu na 110 metrów przez płotki i 6. miejsce w rzucie dyskiem na mistrzostwach Polski w 1932 oraz 4. miejsce w pchnięciu kulą w 1933[4].
Uzyskał stopień doktora nauk medycznych w 1937. Po II wojnie światowej osiedlił się we Wrocławiu. W latach 1950–1967 był kierownikiem Katedry i Kliniki Chorób Zakaźnych Akademii Medycznej we Wrocławiu, po czym objął posadę kierownika I Katedry i Kliniki Chorób Wewnętrznych, zaś w 1970 r. kierownictwo Kliniki Angiologicznej, które pełnił do przejścia na emeryturę w 1979. Ponadto był dziekanem Wydziału Lekarskiego (1962–1965) i prorektorem ds. dydaktyki (1965–1968). Tytuł profesora otrzymał w 1974 r.[2][5][6]
Odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski i odznaką tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL”[5].
Zmarł w 1984 r. Został pochowany na cmentarzu św. Wawrzyńca[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Marian Rynkowski: Od Adamczaka do Zasłony – Leksykon lekkoatletów polskich okresu międzywojennego – mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2004, s. 87. ISBN 83-9136-63-9-1.
- ↑ a b c Adam Barg , Mirela Kaczmarz , Aleksandra Raczkowska , Przewodnik po cmentarzach, wyd. II, Wydawnictwo Uniwersytetu Medycznego, 2021, s. 11 [dostęp 2021-11-01] .
- ↑ Daniel Grinberg, Zbigniew Jonik, Henryk Kurzyński, Leszek Luftman, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Maciej Rychwalski, Andrzej Socha, Włodzimierz Szymański: Historia polskiej lekkoatletyki halowej 1924-2014. Warszawa, Sopot: Komisja Statystyczna PZLA, 2014, s. 82. ISBN 978-83-64544-00-2.
- ↑ Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1920–2007. Konkurencje męskie. Szczecin – Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008, s. 104, 166 i 176. ISBN 978-83-61233-20-6.
- ↑ a b Wrocław 2018 Poczet Rektorów, Prorektorów i Dziekanów Uniwersytetu Medycznego im. Piastów Śląskich we Wrocławiu. Wrocław: 2018, s. 105 i 213. ISBN 978-83-7055-359-3.
- ↑ Klinika Angiologii, Nadciśnienia Tętniczego i Diabetologii [online], Uniwersytecki Szpital Kliniczny we Wroclawiu [dostęp 2022-03-06] (pol.).
- Angiolodzy
- Polscy diabetolodzy
- Polscy interniści
- Absolwenci Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie
- Wykładowcy Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)
- Odznaczeni odznaką tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL”
- Ludzie urodzeni we Lwowie
- Pochowani na cmentarzu św. Wawrzyńca we Wrocławiu
- Urodzeni w 1909
- Zmarli w 1984