Przejdź do zawartości

Józef Kaniak (lekarz)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Kaniak
Data i miejsce urodzenia

17 marca 1939
Lwów

Data i miejsce śmierci

1 kwietnia 1984
Wrocław

Profesor nauk medycznych
Specjalność: angiologia, choroby zakaźne
Alma Mater

Uniwersytet Jana Kazimierza

Doktorat

1937

Profesura

1974

Praca naukowa
Uczelnia

Akademia Medyczna we Wrocławiu

Katedra i Klinika

Chorób Zakaźnych

Stanowisko

Kierownik

Okres zatrudn.

1950–1967

I Katedra i Klinika

Chorób Wewnętrznych

Stanowisko

Kierownik

Okres zatrudn.

1967–1970

Klinika

Anglologiczna

Stanowisko

Kierownik

Okres zatrudn.

1970–1979

Prorektor ds. dydaktyki
Uczelnia

Akademia Medyczna we Wrocławiu

Okres spraw.

1965–1968

Dziekan
Wydział

Lekarski

Okres spraw.

1962–1965

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL”

Józef Kaniak (ur. 17 marca 1909 we Lwowie, zm. 1 kwietnia 1984 we Wrocławiu[1]) – polski lekarz internista, angiolog i diabetolog[2].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia medyczne na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie w 1934.

W młodości był lekkoatletą. Zdobył brązowy medal halowych mistrzostw Polski w 1933 w pchnięciu kulą[3], a także zajął 4. miejsce w biegu na 110 metrów przez płotki i 6. miejsce w rzucie dyskiem na mistrzostwach Polski w 1932 oraz 4. miejsce w pchnięciu kulą w 1933[4].

Uzyskał stopień doktora nauk medycznych w 1937. Po II wojnie światowej osiedlił się we Wrocławiu. W latach 1950–1967 był kierownikiem Katedry i Kliniki Chorób Zakaźnych Akademii Medycznej we Wrocławiu, po czym objął posadę kierownika I Katedry i Kliniki Chorób Wewnętrznych, zaś w 1970 r. kierownictwo Kliniki Angiologicznej, które pełnił do przejścia na emeryturę w 1979. Ponadto był dziekanem Wydziału Lekarskiego (1962–1965) i prorektorem ds. dydaktyki (1965–1968). Tytuł profesora otrzymał w 1974 r.[2][5][6]

Odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski i odznaką tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL[5].

Zmarł w 1984 r. Został pochowany na cmentarzu św. Wawrzyńca[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Marian Rynkowski: Od Adamczaka do Zasłony – Leksykon lekkoatletów polskich okresu międzywojennego – mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2004, s. 87. ISBN 83-9136-63-9-1.
  2. a b c Adam Barg, Mirela Kaczmarz, Aleksandra Raczkowska, Przewodnik po cmentarzach, wyd. II, Wydawnictwo Uniwersytetu Medycznego, 2021, s. 11 [dostęp 2021-11-01].
  3. Daniel Grinberg, Zbigniew Jonik, Henryk Kurzyński, Leszek Luftman, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Maciej Rychwalski, Andrzej Socha, Włodzimierz Szymański: Historia polskiej lekkoatletyki halowej 1924-2014. Warszawa, Sopot: Komisja Statystyczna PZLA, 2014, s. 82. ISBN 978-83-64544-00-2.
  4. Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1920–2007. Konkurencje męskie. Szczecin – Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008, s. 104, 166 i 176. ISBN 978-83-61233-20-6.
  5. a b Wrocław 2018 Poczet Rektorów, Prorektorów i Dziekanów Uniwersytetu Medycznego im. Piastów Śląskich we Wrocławiu. Wrocław: 2018, s. 105 i 213. ISBN 978-83-7055-359-3.
  6. Klinika Angiologii, Nadciśnienia Tętniczego i Diabetologii [online], Uniwersytecki Szpital Kliniczny we Wroclawiu [dostęp 2022-03-06] (pol.).