Józef Puzyna (oficer)

Józef Wincenty Puzyna
	; Oginiec
Rodzina	Puzynowie herbu Oginiec
Data i miejsce urodzenia	19 marca 1793 ; Gwoździec
Data śmierci	30 listopada 1862
	Odznaczenia

Ten artykuł od 2010-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Józef Wincenty Puzyna herbu Oginiec (ur. 19 marca 1793 w Gwoźdźcu, zm. 30 listopada 1862^[1]) – książę, oficer artylerii.

W wieku 16 lat wstąpił do armii Księstwa Warszawskiego. Jako porucznik artylerii konnej wziął udział w wyprawie moskiewskiej w 1812 roku. Przed powstaniem listopadowym gospodarował w majątku Podhajczyki w obwodzie kołomyjskim. Na początku 1831 roku zgłosił się do wojska polskiego. Spotkawszy przypadkiem Józefa Dwernickiego, przyjął propozycję objęcia dowództwa tworzonej baterii artylerii konnej, z którą dołączył do korpusu 11 lutego. Dowodził artylerią we wszystkich walkach korpusu i wraz z nią przekroczył granicę Galicji. Uciekłszy z internowania, zameldował się w sierpniu w Warszawie. Do końca powstania pełnił służbę w Modlinie. Odznaczony złotym krzyżem Virtuti Militari (nr 687) i awansowany do stopnia kapitana. W 1833 roku wrócił do Galicji. Uczestnik wypadków Wiosny Ludów, członek Centralnej Rady Narodowej we Lwowie^[2].

Przypisy

↑ dane biograficzne na stronie Sejmu Wielkiego
↑ Robert Bielecki, "Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego", wyd. Warszawa 1995, tom III

[1] raficzne na stronie Sejmu Wielkiego

[2] Robert Bielecki, "Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego", wyd. Warszawa 1995, tom III

[1]

[2]