Jan Grużewski (zm. 1689)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Jan Grużewski)
Jan Grużewski
Herb
Lubicz
Data śmierci

16 maja 1689

Żona

Teodora Ogińska

Dzieci

Jakub Kazimierz Grużewski

Jan Grużewski herbu Lubicz (zm. 16 maja 1689 roku) – dworzanin pokojowy Jego Królewskiej Mości, podkomorzy żmudzki w latach 1684-1689, chorąży żmudzki od 1658 roku, ciwun Wielkich Dyrwian w latach 1651-1685.

Był wyznawcą kalwinizmu. Żonaty z Teodorą Ogińską.

Poseł sejmiku rosieńskiego na sejm 1650 roku, sejm nadzwyczajny 1654 roku[1].

Jako chorąży Księstwa Żmudzkiego był członkiem antyszwedzkiej konfederacji szlachty żmudzkiej, zebranej na pospolite ruszenie w Szadowie 3 czerwca 1656 roku[2].

Książę Bogusław Radziwiłł w spisanym w 1668 roku testamencie uczynił go jednym z dwunastu opiekunów swej jedynej córki Ludwiki Karoliny Radziwiłł[3].

W 1674 roku był elektorem Jana III Sobieskiego z Księstwa Żmudzkiego[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Stefania Ochmann-Staniszewska, Zdzisław Staniszewski, Sejm Rzeczypospolitej za panowania Jana Kazimierza Wazy. Prawo – doktryna – praktyka, tom II, Wrocław 2000, s. 386.
  2. Akta zjazdów stanów Wielkiego Księstwa Litewskiego. t II: Okresy panowań królów elekcyjnych XVI – XVII wiek, opracował Henryk Lulewicz, Warszawa 2009, s. 345-348.
  3. Jerzy Lesiński, Spory o dobra neuburskie w: Miscellanea historico-archivistica, t. 6, Warszawa 1996, s. 97.
  4. Suffragia Woiewodztw, y Ziem Koronnych, y Wielkiego Xięstwá Litewskiego, zgodnie na Naiaśnieyszego Jana Trzeciego Obránego Krola Polskiego, Wielkiego Xiążęćiá Litewskiego, Ruskiego, Pruskiego, Mázowieckiego, Zmudzkiego, Inflantskiego, Smolenskiego, Kijowskiego, Wołhynskiego, Podolskiego, Podláskiego, y Czerniechowskiego Dáne między Wárszawą á Wolą / Dnia Dwudziestego pierwszego Máiá / Roku 1674, [b.n.s.]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego. Spisy tom III: Księstwo Żmudzkie. XV–XVIII wiek, pod redakcją Andrzeja Rachuby, opracowali Henryk Lulewicz, Andrzej Rachuba, Przemysław P. Romaniuk, Andrzej Haratym, Warszawa 2015, s. 100, 330.