Jan Kanty Podolecki
Jan Kanty Podolecki (ur. w 1800 w Bezmiechowej, zm. 28 maja 1855 r. w Pau) – poeta (ps. Jaśko z Beskidu) i publicysta, badacz kultury ludowej, ziem górskich (wędrował po Bieszczadach z Wincentym Polem i K.J. Turowskim). Przebywał u hr. Michała Konarskiego w Wetlinie, działacz niepodległościowy, narodowy, socjalistyczny i polityk, publicysta, tłumacz, publicysta; uczestnik spisków patriotycznych w Galicji, przygotowań do powstania krakowskiego 1846, w czasie Wiosny Ludów 1848, członek Centralnej Rady Narodowej we Lwowie; działacz TDP, 1849–51 w jego Centralizacji.
W Lesku, w majątku Wincentego Krasickiego spędził dzieciństwo i młodość, a po jego śmierci przeniósł się wraz z rodzicami do Rzepedzi. Tam mieszkał przez kolejne 20 lat, badając kulturę Łemków i prowadząc działalność społeczno-polityczną. Zarządzał majątkiem Rzepedź. Dwór tamtejszy stał się miejscem ożywionego życia towarzyskiego i schronienia dla powstańców, emisariuszy. Na podstawie miejscowego podania napisał powieść "Hnatowe Berdo" i "Elegię na śmierć wieszcza z Miodobrodu Tymona Zaborowskiego", poemat "Władysław Warneńczyk".
Bibliografia
- A.Grodek, Wstęp w: PODOLECKI Jan Kanty, Wybór pism z lat 1846-1851 Arrangement, Warszawa 1955 PWN