Przejdź do zawartości

Janusz Gałęziak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Janusz Gałęziak
Data urodzenia

10 marca 1957

Zawód, zajęcie

urzędnik państwowy i samorządowy, dyplomata

Stanowisko

wiceminister pracy i polityki socjalnej (1997–1999), p.o. szefa PFRON (1999)

Janusz Gałęziak (ur. 10 marca 1957[1]) – polski urzędnik państwowy i samorządowy, dyplomata, w latach 1997–1999 sekretarz stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Socjalnej oraz pełnomocnik rządu ds. osób niepełnosprawnych, w 1999 p.o. szefa Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pochodzi ze Śląska, gdzie skończył szkołę podstawową w Radzionkowie[2]. Ukończył studia i obronił doktorat. Specjalizował się w polityce społecznej[3], opublikował artykuły naukowe i książki na ten temat. Od 1990 do 1998 pozostawał dyrektorem Wojewódzkiego Zespołu Pomocy Społecznej w Gdańsku. Nauczał też w Policealnej Szkole Pracowników Pomocy Społecznej w Gdańsku[4].

Od 1 grudnia 1997 do 2 kwietnia 1999 pełnił funkcję sekretarza stanu w Ministerstwie Pracy i jednocześnie pełnomocnika rządu ds. osób niepełnosprawnych[5]. Od 2 kwietnia do sierpnia 1999 pozostawał pełniącym obowiązki prezesa Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych[6]. Następnie w 1999 został radcą ministrem w Stałym Przedstawicielstwie RP przy UE w Brukseli[4]. Pod koniec 2005 Platforma Obywatelska wysunęła jego kandydaturę na stanowisko wicemarszałka województwa pomorskiego (funkcję tę objął ostatecznie Mieczysław Struk), ponownie miał też zostać wiceministrem pracy[7] (jego nominacja została cofnięta przez premiera jeszcze przed wręczeniem[8]). Pracował także jako dyrektor Departamentu Europejskiego Funduszu Społecznego w Urzędzie Marszałkowskim Województwa Pomorskiego i kierownik działu polityki społecznej w Caritas Europa, działał też w organizacjach zajmujących się pomocą społeczną[9].

Żonaty z Alicją z domu Majewską, dyrektor Policealnej Szkoły Pracowników Pomocy Społecznej i pracownicą biura Marka Plury[4][10].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Treść oświadczeń złożonych przez osoby powoływane lub mianowane na kierownicze stanowiska państwowe przez Prezesa Rady Ministrów. prawo.pl, 12 maja 1998. [dostęp 2020-03-08].
  2. Nasi sławni absolwenci. sp1radzionkow.pl. [dostęp 2020-03-08].
  3. Anna Kierzkowska-Tokarska. Być obywatelem Unii Europejskiej. „Przegląd Zachodni”. 3/2006. s. 263–264. 
  4. a b c Maciej Sandecki: Kogo Gdańsk wyśle do Brukseli?. wyborcza.pl, 1 października 2002. [dostęp 2020-03-08].
  5. Dotychczasowi pełnomocnicy. niepelnosprawni.gov.pl. [dostęp 2020-03-08].
  6. Kraj w skrócie. wyborcza.pl, 3 kwietnia 1999. [dostęp 2020-04-24].
  7. Maciej Sandecki: Fachowiec od ksero i funduszy. gazeta.pl, 19 października 2005. [dostęp 2020-03-08].
  8. Jak PiS kompletuje kadry. wp.pl, 22 listopada 2005. [dostęp 2020-03-08].
  9. Rada Programowa. wrzos.org.pl. [dostęp 2020-03-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-19)].
  10. Aldona Minorczyk: Nie zapominają o swoich korzeniach i śląskiej godce. dziennikzachodni.pl, 2 stycznia 2015. [dostęp 2020-03-08].