Japanagromyza eucalypti
| Japanagromyza eucalypti | |
| Spencer, 1963 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Japanagromyza eucalypti |
Japanagromyza eucalypti – gatunek muchówki z podrzędu krótkoczułkich i rodziny miniarkowatych.
Gatunek ten opisany został w 1963 roku przez Kennetha A. Spencera. Holotyp wyhodowano z miny na liściu eukaliptusa, znalezionej w Lisarow (Nowa Południowa Walia) w 1958 roku[1].
Ciało tej miniarki jest czarne z wyjątkiem srebrzystoszarej lunuli, szarych łusek skrzydłowych i tułowiowych oraz białych pozaszypułkowych części przezmianek. Przezroczyste skrzydła osiągają u samca 1,9 mm, a u samicy od 1,9 do 2,2 mm długości. Głowa z czołem tak szerokim jak oczy, małym i niewyraźnym trójkątem ocznym oraz niewielką, półokrągłą lunulą. Wyraźne, zagięte w dół szczecinki orbitalne tworzą pojedynczy rządek. Na tułowiu osiem rzędów szczecinek środkowych grzbietu oraz dwie pary szczecinek śródplecowych, z których druga na wysokości nadskrzydłowych. Szczecinki międzyskrzydłowe i przedtarczkowe podobnie wykształcone. Narządy rozrodcze samca o edeagusie zakończonym w długiej rurce[1], wyraźnie przypominają te u europejskiego J. salicifolii i północnoamerykańskiego J.viridula, różniąc się od nich brakiem wyraźnych kolców na surstyli i epandrium[2].
Pomarańczowoczerwone puparium tej muchówki ma w większości gładką powierzchnię. Jego tylne przetchlinki są trójwidlaste, a każde z ramion tych widełek ma około 12 wyrośli (po 6 na każdej stronie)[1].
Owad ten jest jedynym znanym przedstawicielem Agromyzidae minującym liście eukaliptusa[1][2]. Jedyną znaną rośliną żywicielską jest E. camaldulensis, ale prawdopodobnie żeruje też na innych przedstawicielach rodzaju[2]. Dotychczas wykazany został z Australii, Jawy i Palau[3]. Australię skolonizował najpewniej z półkuli północnej przez Jawę, wykorzystując „po drodze” nieznane przejściowe rośliny żywicielskie[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d K. A. Spencer. The Australian Agromyzidae (Diptera, Insecta). „Records of the Australian Museum”. 25 (15), s. 305–354, 1963.
- ↑ a b c d Kenneth A. Spencer: Host Specialization in the World Agromyzidae (Diptera). Ann Spencer (ilustr.). Dordrecht, Boston, Londyn: Kluwer Academic Publishers, 1990, s. 141.
- ↑ Kenneth A. Spencer. Notes on the Oriental Agromyzidae (Diptera). „Pacific Insects”. 4 (3), s. 661-680, 1962.