Jar Wisłoka
Na mapach: 49°31′06″N 21°55′54″E/49,518333 21,931667
Jar Wisłoka – dolina rzeki Wisłok w pobliżu Rudawki Rymanowskiej w formie wydłużonego zagłębienia o głębokości do 40 m i wąskim dnie oraz stromych zboczach u góry porośnięty lasem.
Jest formą terenu wykształconą poprzez aktywność osuwisk, związaną z korytem rzeki Wisłok. Jar ten występuje na brzegu lasu, na terenie o stromym spadku 40 m, co sprzyja postępowaniu erozyjnego działania wód rzeki. W okolicy przełomu Wisłoka w Rudawce Rymanowskiej Jar Wisłoka, będąc naturalnym składnikiem krajobrazu, stanowi jednocześnie największą w polskich Karpatach odkrywkę łupków menilitowych (tzw. Ściana Olzy, chroniona w rezerwacie przyrody). Dolina Wisłoka, w swoim przełomowych odcinku, otoczona jest wychodniami fliszu karpackiego.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wojciech Krukar et al., Paweł Luboński i in.; Beskid Niski: Przewodnik dla prawdziwego turysty, Wydawnictwo Rewasz, Pruszków 2007, ISBN 978-83-89188-63-2
- Witold Grzesik, Tomasz Traczyk; Od Komańczy do Bartnego: Beskid Niski: Przewodnik krajoznawczy, Warszawa, Wydawnictwo Stanisław Kryciński, 1992 ISBN 83-85531-01-7
- Przewodnik po Beskidzie Niskim – Piotr Krzywda, Warszawa 2007