Jarosław Rokicki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Jarosław Rokicki (ur. 16 stycznia 1963 w Warszawie, zm. 8 listopada 2020 w Warszawie) – polski historyk, religioznawca i filozof, doktor nauk humanistycznych.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Absolwent podyplomowych studiów uniwersyteckich z historii (1988), religioznawstwa (1999), filozofii (2003). 1 marca 2000 r. Rada Wydziału Historycznego UW otworzyła jego przewód doktorski i zatwierdziła temat rozprawy doktorskiej „Społeczne aspekty żydowskiego ruchu sportowego i turystycznego w Polsce w latach 1918-1939”. Promotorem pracy został prof. dr hab. Jerzy Tomaszewski. Obronił swoją rozprawę doktorską 16 listopada 2005 r. w Instytucie Historii Uniwersytetu Warszawskiego.

W latach 1988-2005 podjął szeroką kwerendę na temat żydowskich stowarzyszeń (młodzieżowych, skautowych, sportowych, turystycznych, szkolnych, szachowych itd.) w archiwach: Litwy, Białorusi, Ukrainy, Polski i Izraela, w prasie codziennej żydowskiej i polskiej. Od 2005 roku zajął się poszukiwaniem dokumentów obywateli Polski międzywojennej, związanych z odzyskiwaniem majątków utraconych w wyniku II wojny światowej oraz rekompensat za tzw. „mienie zabużańskie”. Jednocześnie rozpoczął zbieranie materiałów do pracy habilitacyjnej na temat współżycia mniejszości narodowych w Galicji (do 1939 r.) oraz zajmował się przygotowaniem wystawy fotograficznej, albumu zdjęciowego, folderu na temat sportu, turystyki żydowskiej, organizacji młodzieżowych, skautowych żydowskich (do 1950 r.).

Autor przygotowywanej do wydania "Encyklopedii sportowców żydowskich w Polsce 1918-1939", w której przedstawił ponad 4000 biogramów. Pasjonat historii sportu w latach międzywojennych, analizowania ludzkich losów i tworzenia biogramów zapomnianych osób, wybitny polski specjalista w zakresie dziejów żydowskiej kultury fizycznej.