Jaskinia Zawaliskowa w Długim Giewoncie
Plan jaskini | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Położenie | |
Właściciel | |
Długość |
51 m |
Głębokość |
4,9 m |
Deniwelacja |
6,6 m |
Wysokość otworów |
1805 m n.p.m. |
Wysokość otworów nad dnem doliny |
430 m |
Ekspozycja otworów |
ku ESE |
Data odkrycia |
18 czerwca 1989 roku |
Odkrywca |
W.W. Wiśniewski i K. Bębenek |
Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.D-14.03 |
Położenie na mapie Tatr | |
Położenie na mapie Karpat | |
49°15′08″N 19°56′29″E/49,252144 19,941486 |
Jaskinia Zawaliskowa w Długim Giewoncie – jaskinia w Dolinie Kondratowej w Tatrach Zachodnich. Wejście do niej znajduje się na południowym zboczu Giewontu, tuż pod granią, na wysokości 1805 metrów n.p.m[1]. Długość jaskini wynosi 51 metrów, a jej deniwelacja 6,6 metra[2].
Opis jaskini
[edytuj | edytuj kod]Główną częścią jaskini jest rozległa sala na jej końcu (15 metrów długości, 4 - 5 metrów szerokości). Od otworu wejściowego prowadzi do niej ciąg zaczynający się 1,7-metrową, pochyłą studzienką, z której dna idzie korytarz do rozgałęzienia. W lewo znajduje się zaraz zawalisko, w prawo przez ciasny przełaz dochodzi się do niewielkiego prożka za którym znajduje się sala końcowa[2].
Przyroda
[edytuj | edytuj kod]W jaskini można spotkać drobne nacieki grzybkowe. W studzience rosną mchy i porosty. W głębi jaskini roślinność nie występuje.
Zamieszkują ją nietoperze.
Historia odkryć
[edytuj | edytuj kod]Jaskinię odkryli W.W. Wiśniewski i K. Bębenek 18 czerwca 1989 roku. Jej opis sporządził W.W. Wiśniewski[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Jaskinie Tatr [online], 31 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-24] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-31] .
- ↑ a b c Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-01-29] .