Jaskinia na Gołąbcu Dolna
50°00′47″N 19°47′22″E/50,013139 19,789361| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie |
skała Kozierówka, Piekary, |
| Właściciel |
teren komunalny |
| Długość |
6 m |
| Głębokość |
2,40 m |
| Deniwelacja |
2,40 |
| Wysokość otworów |
204 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
10 m |
| Ekspozycja otworów |
ku południowemu zachodowi |
| Data odkrycia |
znana od dawna |
| Kod |
J.BK-04.10 |
Położenie na mapie gminy Liszki  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu krakowskiego  | |
| 50°00′47″N 19°47′22″E/50,013139 19,789361
| |
| Strona internetowa | |
Jaskinia na Gołąbcu Dolna, także Schronisko na Gołąbcu Dolne, Schronisko na Gołąbcu – niewielka jaskinia w skale Kozierówka (Gołąbiec) w grupie Skałek Piekarskich na lewym brzegu Wisły w miejscowości Piekary pod Krakowem[1]. Pod względem geograficznym znajduje się na Obniżeniu Cholerzyńskim w obrębie makroregionu Bramy Krakowskiej[2].
.jpg)
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinia znajduje się w skałach na południowym podnóżu Kozierówki. na wysokości 207 m n.p.m., około 4 m powyżej dna doliny. Jest to prosty, stromo opadający korytarz mający postać szczeliny. Jest dość wysoki, ale ciasny już przy wejściu, w głębi jeszcze ciaśniejszy, w końcowym odcinku już niemożliwy do przejścia dla człowieka. Przy wysokim stanie wody w Wiśle dolna część korytarza zalewana jest wodą podchodzącą od spągu. Zaraz za otworem wejściowym można na ścianie korytarza dostrzec miejsce, do którego dochodziła woda przy najwyższym poziomie Wisły[1].
Jaskinia powstała na pionowym pęknięciu ciosowym w wapieniach skalistych z okresu jury. Jest oświetlona tylko w okolicach otworu. Na ścianach korytarza występują tu glony i porosty, obserwowano też wije. W głębi jaskinia jest ciemna. Nie ma szaty naciekowej, a jej namulisko tworzy luźny skalny rumosz. Wyczuwalny jest słaby przepływ powietrza[1].
Po raz pierwszy jaskinię wzmiankowano w 1939 r. Zinwentaryzował ją Kazimierz Kowalski w 1951 r., a dokumentację opracowali A. Górny i M. Szelerewicz w 1999 r.[1]
Na tej samej skale Kozierówka, ale wyżej, znajduje się druga, większa Jaskinia na Gołąbcu. W jej namulisku archeolodzy znaleźli artefakty świadczące o zamieszkiwania w niej neandertalczyków w późnym paleolicie[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Andrzej Górny, Mariusz Szelerewicz, Jaskinie Polski. Jaskinia na Gołąbcu Dolna [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy y [dostęp 2019-04-05].
- ↑ Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 1998. ISBN 83-01-12479-2.
- ↑ Geotyda. Jaskinia na Gołąbcu. [dostęp 2017-04-07].