Jaskinia pod Szczytem
49°15′06″N 19°59′01″E/49,251642 19,983514| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
28 m |
| Deniwelacja |
14,5 m |
| Wysokość otworów |
1390 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
130 m |
| Ekspozycja otworów |
ku S |
| Data odkrycia |
w 1923 roku |
| Odkrywca | |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.D-17.04 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°15′06″N 19°59′01″E/49,251642 19,983514
| |
Jaskinia pod Szczytem (Jaskinia za Iglicą, Jaskinia przy Szczycie) – jaskinia w Dolinie Kasprowej w Tatrach Zachodnich. Wejście do niej znajduje się w ścianie Zawraciku Kasprowego, na wysokości 1390 metrów n.p.m[1]. Długość jaskini wynosi 28 metrów, a jej deniwelacja 14,5 metra[2].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię stanowi obszerny korytarz, który od dużego otworu wejściowego idzie w górę, dalej zwęża się i kończy namuliskiem. Jedyna boczna odnoga to mała salka w końcowej części korytarza[3].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
Nacieki w jaskini nie występują. Do 15 metrów w głąb od otworu rosną mchy i porosty[3].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Jaskinia była prawdopodobnie zwiedzana po raz pierwszy przez braci Stefana i Tadeusza Zwolińskich w 1923 roku. Plan i opis jaskini sporządził w 1953 roku Kazimierz Kowalski[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tatry polskie. Mapa topograficzna 1:10 000. Zarząd Topograficzny Sztabu Generalnego WP, Wydawnictwo Czasopisma Wojskowe, 1984
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 31 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-22] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-31].
- ↑ a b c Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-03-28].