Jaskinia przy Ryglu
49°14′18″N 19°54′53″E/49,238244 19,914633| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
17 m |
| Głębokość |
7 m |
| Deniwelacja |
7 m |
| Wysokość otworów |
1871 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
30 m |
| Ekspozycja otworów |
ku N, SW |
| Data odkrycia |
znana od dawna |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.E-12.42 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°14′18″N 19°54′53″E/49,238244 19,914633
| |
Jaskinia przy Ryglu – jaskinia w Dolinie Miętusiej w Tatrach Zachodnich. Ma dwa otwory wejściowe położone w zboczu Małołączniaka, w Dolinie Litworowej, poniżej Jaskini Wielkiej Litworowej, na wysokości 1871 m n.p.m. Długość jaskini wynosi 17 metrów, a jej deniwelacja 7 metrów[1].
Nazwę swoją zawdzięcza położeniu przy ryglu Doliny Litworowej.
.jpg)
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię stanowi szczelinowy ciąg łączący otwór południowy z otworem północnym.
Z otworu południowego ciąg prowadzi w dół przez zacisk aż do najniższego punktu jaskini. Dalej idzie do góry przez prożek i zacisk do niewielkiej studzienki, której wylot stanowi otwór północny. W pobliżu otworu północnego znajduje się jedyne boczne odgałęzienie – około 2-metrowy korytarzyk[2].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W jaskini nacieki nie występują. Ściany są mokre, brak jest na nich roślinności[2].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Jaskinia była prawdopodobnie znana od dawna. Jej opis i plan sporządziła w lipcu 1981 roku I. Luty przy współpracy A. Sadowskiej i A. Skarżyńskiego[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 23 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-22] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-23].
- ↑ a b c Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-05-06].