Jaskinia w Nasicznem I
49°10′45″N 22°36′49″E/49,179167 22,613611| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie |
Bieszczady, dolina Nasiczniańskiego Potoku |
| Właściciel |
Skarb Państwa |
| Długość |
28 m |
| Głębokość |
6 m |
| Deniwelacja |
6 m |
| Wysokość otworów |
750 m n.p.m. |
| Ekspozycja otworów |
ku górze |
| Data odkrycia |
znana od dawna |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) K.Bsz-02.01 |
Położenie na mapie Karpat  | |
Położenie na mapie Beskidów Wschodnich  | |
Położenie na mapie Bieszczadów Zachodnich  | |
| 49°10′45″N 22°36′49″E/49,179167 22,613611
| |
Jaskinia w Nasicznem I (Jaskinia Górna w Nasicznem) – druga pod względem długości jaskinia polskich Bieszczadów. Wejście do niej znajduje się w dolinie Nasiczniańskiego Potoku, na południowo-wschodnim zboczu Jaskiniowej Góry, niedaleko Nasicznego, w pobliżu Jaskini w Nasicznem II (największej jaskini Bieszczadów), na wysokości 750 m n.p.m. Długość jaskini wynosi 28 metrów, a jej deniwelacja 6 metrów[1].
Opis jaskini
[edytuj | edytuj kod]Główną częścią jaskini jest duża sala, do której prowadzi ciasna studzienka z niewielkiego otworu wejściowego. Odchodzą z niej dwa korytarzyki długości 4 i 5 metrów[1].
Przyroda
[edytuj | edytuj kod]Jaskinia jest typu osuwiskowego. Zamieszkują ją nietoperze. Ściany są wilgotne, na dnie występuje błoto[1].
Historia odkryć
[edytuj | edytuj kod]Jaskinię odkryli drwale w latach 70. XX wieku. Pierwszy jej opis i plan sporządzili T. Mleczek i B. Szatkowski w 1992 roku[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2018-02-22] (pol.).