Jaskinia z Dolomitami
49°14′38″N 19°55′13″E/49,243964 19,920278| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
55 m |
| Głębokość |
18,5 m |
| Deniwelacja |
20,5 m |
| Wysokość otworów |
1846 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
325 m |
| Ekspozycja otworów |
ku NW |
| Data odkrycia |
znana od dawna |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.E-12.10 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°14′38″N 19°55′13″E/49,243964 19,920278
| |
Jaskinia z Dolomitami – jaskinia w Dolinie Małej Łąki w Tatrach Zachodnich. Wejście do niej znajduje się w Kotlinach, pomiędzy ramieniem Małołączniaka a granią Wielkiej Turni, na wysokości 1846 m n.p.m. Długość jaskini wynosi 55 metrów, a jej deniwelacja 20,5 metrów[1].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Początkową część jaskini stanowi niewielka salka, do której od otworu prowadzi niski korytarz urywający się przed nią 2-metrowym progiem. Stąd:
- po prawej stronie idzie stroma pochylnia, gdzie znajduje się najwyżej położony punkt w jaskini. Na końcu pochylni odgałęzia się 5-metrowy korytarz.
- po lewej stronie nad prożkiem zaczyna się korytarzyk, który idzie do pochylni urywającej się 5-metrowym progiem (w bok odchodzi tu korytarzyk kończący się po paru metrach). Dalej obszerny już korytarz dochodzi do najniżej położonego miejsca jaskini. Tu znajduje się zawalisko przekopane w 2004 roku i zaczynają się nowo odkryte korytarze o długości 30 metrów[2].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W jaskini występują nacieki grzybkowe i cienka polewa naciekowa.
Ściany jaskini są mokre. Widno jest tylko w salce.
W jaskini zamieszkują nietoperze. Jest też kryjówką dla świstaków[2].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Jaskinia była zapewne znana od dawna. Niemożliwe aby nie znaleźli jej grotołazi z Zakopanego przeszukujący zbocza Małołączniaka w latach sześćdziesiątych. Nie ma jednak żadnych wzmianek na ten temat.
7 września 1979 roku I. Luty przy współpracy H. Hercman sporządziła opis i plan jaskini.
14 sierpnia 2004 roku F. Filar i M. Parczewski przedostali się przez zawalisko, zbadali nowe ciągi w jaskini i sporządzili ich dokumentację[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 27 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-22] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-27].
- ↑ a b c Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-03-23].