Jeździectwo na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1948 – ujeżdżenie indywidualnie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Letnie Igrzyska Olimpijskie 1948
Jeździectwo
Ujeżdżenie indywidualnie
Złoty medal

Szwajcaria Hans Moser

Srebrny medal

Francja André Jousseaume

Brązowy medal

Szwecja Gustaf Adolf Boltenstern

Konkurencja ujeżdżenia podczas XIV Letnich Igrzysk Olimpijskich została rozegrana między 9 - 10 sierpnia 1948 roku. Wystartowało 19 zawodników z 9 krajów.

Format[edytuj | edytuj kod]

Zawodnik wykonywał przejazd z pamięci w odpowiedniej kolejności ruchów. Przejazd powinien zakończyć się ciągu 13 minut. Za każdą rozpoczętą sekundę ponad limit czasu zawodnik otrzymywał 0,5 pkt karnego.

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Pozycja Jeździec Kraj Koń Sędzia Łącznie
Sędzia #1 Sędzia #2 Sędzia #3
1. Hans Moser  Szwajcaria Hummer 164,0 160,0 168,5 492,5
2. André Jousseaume  Francja Harpagon 176,0 157,0 147,0 488,0
3. Gustaf Adolf Boltenstern  Szwecja Trumf 167,5 171,0 139,0 477,5
4. Robert Borg  Stany Zjednoczone Klingsor 179,0 147,5 147,0 473,5
5. Henri Saint Cyr  Szwecja Djinn 144,5 170,0 130,0 444,5
6. Jean Saint-Fort Paillard  Francja Sous les Ceps 162,5 151,0 126,0 439,5
7. Alois Podhajsky  Austria Teja 149,5 150,0 138,0 437,5
8. Earl Foster Thomson  Stany Zjednoczone Pancraft 146,0 145,0 130,0 421,0
9. Fernando Paes  Portugalia Matamas 145,0 134,0 132,0 411,0
10. Francisco Valadas  Portugalia Feitico 143,5 133,5 128,0 405,0
11. Justo Iturralde  Argentyna Pajarito 126,5 152,0 118,5 397,0
12. Luís Mena e Silva  Portugalia Fascinante 116,0 123,0 127,0 366,0
13. Frank Henry  Stany Zjednoczone Reno Overto 129,0 126,0 106,5 361,5
14. Carlos Kirkpatrick  Hiszpania Yanta 12,65 114,0 112,5 353,0
15. Maurice Buret  Francja Saint Quen 132,5 90,0 127,0 349,5
16. Humberto Terzano  Argentyna Bienvenido 111,5 106,5 109,0 327,0
17. Oscar Goulú  Argentyna Grillo 96,0 98,5 87,0 281,5
18. Gabriel Gracida  Meksyk Kamcia 83,5 87,5 77,5 248,5
- Gehnäll Persson  Szwecja Knaust 146,0 164,5 133,5 DSQ[1]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Zdyskawlifikowany po igrzyskach olimpijskich, po odkryciu, że był podoficerem.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]