Jedwabniczka długosterna
| Ptiliogonys caudatus[1] | |||
| Cabanis, 1861 | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
jedwabniczka długosterna | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
| |||
Jedwabniczka długosterna[3] (Ptiliogonys caudatus) – gatunek niewielkiego ptaka górskiego z rodziny jedwabniczek (Ptiliogonatidae). Zasięg jego występowania ogranicza się jedynie do gór w Kostaryce i zachodniej Panamie, żyje przeważnie na wysokości od 1850 m n.p.m. do granicy lasu. Monotypowy[4][5]. Wielkością dorównuje drozdowi i osiąga masę ciała około 37 g. Ma stonowane, jedwabiste upierzenie.
Wygląd zewnętrzny[edytuj | edytuj kod]
Samiec jedwabniczki długosternej ma 24 cm długości i jasnoszare czoło. Pozostała część, czub na głowie, szyja, podgardle i dolna część brzucha są żółte. Grzbiet, dolna część piersi i górne podbrzusze są niebiesko-szare, a lotki i długi, spiczasty ogon są czarne. Zewnętrzna część sterówek jest biało nakrapiana.
Samica ma 21 cm długości i ogólnie ma bardziej matowe upierzenie niż samiec, z ciemniejszym szarym czołem, oliwkowym ubarwieniem i krótszym, bardziej stonowanym czarnym ogonem. Osobniki młodociane są podobne do dorosłych ptaków, ale ich środkowe sterówki są krótsze, a białe nakrapianie na zewnętrznej stronie piór ogona jest mniej wyraźne.
Zachowanie[edytuj | edytuj kod]
Poza okresem lęgowym osobniki tego gatunku poszukują pokarmu w małych stadach. Ptaki łapią owady w locie lub jedzą małe owoce, zwłaszcza jemiołę. Jedwabniczka długosterna często siada na wysoko eksponowanych gałązkach.
Odgłos tego ptaka to powtarzane „czi-czip”.
Gatunek ten bywa żywicielem dla zjadliwej wszy Brueelia ptiliogonis[6].
Okres lęgowy[edytuj | edytuj kod]
Środowiskiem tego ptaka są lasy górskie, gdzie para lęgowa buduje starannie gniazdo złożone z porostów w kształcie kielicha. Znajduje się ono na drzewie na 2–18 m wysokości. Czasami gnieździ się w luźnych koloniach.
Samica składa 2 szare jaja o brązowym lub beżowym plamkowaniu. Oboje partnerzy wysiadują je przez 18–25 dni. Po wykluciu młode są karmione przez rodziców.
Status[edytuj | edytuj kod]
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje jedwabniczkę długosterną za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku[2]. Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako pospolity. BirdLife International uznaje trend liczebności populacji za spadkowy ze względu na postępujące niszczenie siedlisk[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ptiliogonys caudatus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Ptiliogonys caudatus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Ptiliogonatidae Baird,SF, 1858 - jedwabniczki - Silky-flycatchers (wersja: 2017-03-31). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-01-02].
- ↑ Long-tailed Silky-flycatcher (Ptilogonys caudatus). [w:] The Internet Bird Collection (IBC) [on-line]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-10)]. (ang.).
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Waxwings and allies, tits, penduline tits. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2021-01-02]. (ang.).
- ↑ Birds and their associated Chewing Lice. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-01-11)]. (ang.).
- ↑ Species factsheet: Ptiliogonys caudatus. BirdLife International, 2020. [dostęp 2021-01-02]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Stiles i Skutch, Przewodnik po ptakach Kostaryki, ISBN 0-8014-9600-4.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).