Jeziora Soroczańskie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jeziora Soroczańskie
Сарачанскія азёры,
Сорочанские озера
Położenie
Państwo

 Białoruś

Morfometria
Powierzchnia

ok. 4 km²

Głębokość
• maksymalna


24 m

Hydrologia
Rzeki zasilające

Soroczanka

Rzeki wypływające

Soroczanka, Stracza

Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, u góry nieco na lewo znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jeziora Soroczańskie”
Ziemia54°53′N 26°13′E/54,883333 26,216667

Jeziora Soroczańskie[1] (biał. Сарачанскія азёры, Saraczanskija aziory; ros. Сорочанские озера, Soroczanskije oziera[2]) – grupa jezior Pojezierza Białoruskiego, położonych na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie ostrowieckim. Ich łączna powierzchnia wynosi ok. 4 km²[3]. Należą do zlewiska Morza Bałtyckiego dorzecza Niemenu.

Są prawnie chronione w ramach Rezerwatu Krajobrazowego Jeziora Soroczańskie[4].

W skład Jezior Soroczańskich wchodzi 11-14 jezior (liczba jezior pomiędzy źródłami różni się, w zależności od przyjętego ich rozgraniczenia) ułożonych szeregowo na linii północny zachód – południowy wschód. Zaliczają się do nich jeziora (w kolejności od północy):

Hydrologia[edytuj | edytuj kod]

Jeziora te powstały podczas topienia się lądolodu w okresie zlodowaceń plejstoceńskich. Różnią się pomiędzy sobą głębokością i mineralizacją. Jeziora Klewel, Białe i Werebie są płytkie z dobrze widocznym dnem, woda w nich w całości się nagrzewa. Natomiast Kajmińskie, Jodzkie i Gubieza są głębokie i występuje w nich termoklina na głębokości 5-6 metrów. Głębokość jeziora Kajmińskiego sięga na 23-24 metry[3].

Wodę z jezior odprowadzają Soroczanka (odpływ wód od jeziora Barańskiego do Hołodzianki) i Stracza (z pozostałych jezior). Obie one uchodzą do Wilii.

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. na mapie WIG z 1933 jeziora Klewel i Białe oznaczone są jako jedno jezioro Klewel
  2. na mapie WIG z 1933 jeziora Kajmińskie i Soroczańskie oznaczone są jako jedno jezioro Żeladzkie

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Iwan Pirożnik, Boris Własow, Tadeusz Szczypek. Tendencje rozwoju transgranicznej sieci ekologicznej i potencjał przyrodniczy obszarów chronionych Pojezierza Białoruskiego. „Acta Geographica Silesiana”. 14/3 (39). s. 31. ISSN 1897-5100. [dostęp 2023-07-19]. (pol. • ros.). 
  2. a b Республиканский ландшафтный заказник «Сорочанские озера» преобразован. Ministerstwo Zasobów Naturalnych i Ochrony Środowiska Republiki Białorusi. [dostęp 2023-07-19]. (ros.).
  3. a b Республиканский ландшафтный заказник "Сарочанские озера". ГУ «Островецкий районный физкультурно-спортивный клуб». [dostęp 2023-07-19]. (ros.).
  4. Республиканский заказник "Сарочанские озера". Заповедные территории Беларуси. [dostęp 2023-07-19]. (ros.).
  5. Mapa WIG Michaliszki. [dostęp 2023-07-19]. (pol.).