Jezioro Spólne
| |
| Położenie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Lokalizacja |
lubelskie |
| Region | |
| Wysokość lustra |
163,1[1] m n.p.m. |
| Morfometria | |
| Powierzchnia |
110,3 ha (77,7 ha + 32,6 ha) |
| Wymiary • max długość • max szerokość |
|
| Głębokość • średnia • maksymalna |
|
| Długość linii brzegowej |
3080 m[1] |
| Objętość |
914 tys. m³[1] |
| Hydrologia | |
| Rzeki wypływające | |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Włodawa  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubelskiego  | |
Położenie na mapie powiatu włodawskiego  | |
 51°25′59,3090″N 23°33′09,1199″E/51,433141 23,552533
| |
Jezioro Spólne (także: Spilno-Koseniec[2] lub Wspólne[1]) – jezioro w Polsce, w województwie lubelskim, w powiecie włodawskim, na terenie rezerwatu przyrody Żółwiowe Błota.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Akwen położony jest na zachód od jeziora Perespa, od którego oddziela je bagno Zawłocze i na południe od wsi Żłobek w gminie Włodawa, pośród lasów i terenów zabagnionych[2].
Morfometria[edytuj | edytuj kod]
Spilno-Koseniec to zespół dwóch płytkich jezior połączonych wąską cieśniną. Spilno ma powierzchnię 77,7, hektara, a Koseniec 32,6 hektara, czyli łącznie akwen ma 110,3 hektara. Z zespołu wypływa rzeka Tarasinka. Najgłębsze miejsce Spilnego to 2,25 metra, a Koseńca 4,2 metra. Brzegi są w większości zarośnięte i niedostępne, jedynie na niewielkich skrawkach linii brzegowej występują piaski[2].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
Szata roślinna akwenów i ich otoczenia jest zróżnicowana. Występują tu klasy Lamnetea, Potamogetonetea oraz Phragmitetea. Na terenach zabagnionych dominują turzycowiska ze związku Magnocaricion elatae (głównie zespoły Caricetum elatae i Caricetum gracilis). Na zachód od jeziora wykształciły się torfowiska przejściowe z klasy Scheuchzerio-Caricetea fuscae. W otoczeniu rosną olsy z klasy Alnetea glutinosae oraz różne typy borów z klasy Vaccinio-Piceetea[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h Stanisław Marszałek, Objaśnienia do szczegółowej mapy geologicznej Polski. Arkusz Sobibór (717), Warszawa: Państwowy Instytut Geologiczny, 2001, s. 9.
- ↑ a b c d Dominik Fijałkowski, Maria Wawer, Teresa Pietras, Roślinność rezerwatu Żółwiowe Błota koło Włodawy, w: Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, Lublin, vol. XLIX, 11, 1994, s. 151-152, 154