Johannes Hartmann (rzeźbiarz)

Johannes Hartmann

Data i miejsce urodzenia	6 grudnia 1869 Lipsk
Data i miejsce śmierci	29 marca 1952 Naumburg
Zawód, zajęcie	rzeźbiarz

Popiersia Maxa i Gertrude Klinger w Großjena

Johannes Hartmann (ur. 6 grudnia 1869 w Lipsku, zm. 29 marca 1952 w Naumburgu) – niemiecki rzeźbiarz, działający głównie w Saksonii.

Życiorys

Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Dreźnie pod kierunkiem Ernsta Juliusa Hähnela, który odegrał istotną rolę w rozwoju jego kariery artystycznej.

Jego głównymi obszarami działalności były Saksonia i Saksonia-Anhalt. Pracował przede wszystkim w Lipsku, gdzie w 1914 zaprojektował pomnik Friedricha Schillera. W Zwickau stworzył pomnik Roberta Schumanna (1901). Dalsze jego prace rzeźbiarskie powstały dla miast Döbeln, Geislingen, Taucha, Waldheim i Loschwitz (część Drezna).

Oprócz własnej działalności artystycznej zarządzał również majątkiem malarza i rzeźbiarza Maxa Klingera w Großjena (Klinger był jego przyjacielem).

Dzieła

Stworzył m.in.:

• dwie secesyjne kariatydy na portalu uniwersyteckim, 1896, Lipsk,
• pomnik Roberta Schumanna, 1901, Zwickau,
• Mojżesz, Jan Chrzciciel i Paweł w Johanniskirche, 1902, Lipsk,
• popiersie Roberta Schumanna, 1903, Lipsk,
• figury „Tajemnica urzędowa” i „Sprawiedliwość”, 1903, ratusz, Lipsk;,
• pomnik Gröpplera-Döringa, 1909, Lipsk,
• secesyjny pomnik Schillera, 1914, Lipsk,
• pomnik Fedora Flinzera, 1916, Lipsk,
• pomnik prześladowanych przez reżim nazistowski, 1948, Naumburg.

Rodzina

Po śmierci Maxa Klingera poślubił wdowę po nim.

Galeria

• 
  Pomnik Schillera w Lipsku
• 
  Pomnik Schumanna w Zwickau
• 
  Źródło Badendes Mädchen w Lipsku
• 
  Pomnik Hartmanna w Naumburgu