Josef Meinertz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Josef Meinertz (ur. 6 kwietnia 1877 w Braniewie, zm. 6 marca 1968 w Wormacji) – niemiecki lekarz i psychoterapeuta.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Josef Meinertz urodził się w Braniewie w Prusach Wschodnich w rodzinie dyrektora miejscowego gimnazjum (Otto Franz Bernhard Meinertz, 1839–1904) i Elisabeth z d. Alberti.

W 1895 zdał maturę w Poznaniu. W latach 1895–1900 studiował medycynę na uniwersytetach w Bonn, Wrocławiu, Fryburgu i w Berlinie. Następnie pracował w różnych szpitalach na terenie Berlina, jako asystent, lekarz, ordynator (oberarzt). W 1906 się habilitował i został privatdozentem, a w 1910 profesorem tytularnym na Uniwersytecie w Rostocku. Od 1913 pracował w szpitalu miejskim w Wormacji, w latach 1926–1944 jako dyrektor oddziału chorób wewnętrznych.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Żonaty z Johanną z domu Stützer, z którą miał syna Friedricha. Żona oraz syn byli również lekarzami.

Max Meinertz, ksiądz katolicki i profesor egzegezy Nowego Testamentu w Braniewie i Münster, był jego bratem[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Meinertz, Joseph - Catalogus Professorum Rostochiensium [online], cpr.uni-rostock.de [dostęp 2021-01-31].