Przejdź do zawartości

Juan Hernández (ur. 1965)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Juan Hernández
Pełne imię i nazwisko

Juan Hernández Ramírez

Data i miejsce urodzenia

8 marca 1965
m. Meksyk

Wzrost

176 cm

Pozycja

obrońca

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1983–1988 Necaxa 113 (2)
1988–1996 Club América 274 (14)
1996–1997 Atlante 59 (5)
1998 Club América 30 (2)
1999 Monterrey 18 (0)
2000 Atlante 5 (0)
W sumie: 499 (23)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1987–1993  Meksyk 36 (1)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2009 Alacranes
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Copa América
srebro Ekwador 1993

Juan Hernández Ramírez (ur. 8 marca 1965 w mieście Meksyk) – meksykański piłkarz występujący na pozycji prawego obrońcy, w późniejszym czasie trener.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Hernández pochodzi ze stołecznego miasta Meksyk i jest wychowankiem tamtejszego zespołu Club Necaxa, w barwach którego w sezonie 1983/1984 zadebiutował w meksykańskiej Primera División. Szybko wywalczył sobie miejsce w wyjściowej jedenastce i premierowego gola w najwyższej klasie rozgrywkowej strzelił 5 września 1987 w wygranej 1:0 konfrontacji z Tigres UANL.

Latem 1988 Hernández przeszedł do bardziej utytułowanego rywala Necaxy zza miedzy i ówczesnego mistrza kraju – Club América. Już podczas swoich debiutanckich rozgrywek 1988/1989 w roli podstawowego piłkarza pomógł Américe w obronie tytułu, jedyny raz w karierze zdobywając tytuł mistrzowski. W tym samym roku wywalczył z zespołem superpuchar kraju – Campeón de Campeones, a w 1990 roku wygrał Puchar Mistrzów CONCACAF oraz Copa Interamericana. W sezonie 1990/1991 osiągnął wicemistrzostwo Meksyku i doszedł do finału Copa México. W roku 1992 po raz drugi zwyciężył w rozgrywkach Pucharu Mistrzów CONCACAF. Ogółem barwy Amériki Hernández reprezentował przez osiem lat, zdobywając 14 bramek w 274 ligowych spotkaniach i jest uznawany za najlepszego prawego defensora w historii klubu[1].

W lipcu 1996 Hernández podpisał umowę z trzecim już stołecznym zespołem, Atlante FC, gdzie występował bez większych sukcesów przez półtora roku. Później powrócił do Amériki i spędził w niej rok, po czym został piłkarzem CF Monterrey. Po roku spędzonym w tej ekipie po raz drugi w karierze przeszedł do Atlante, a po sześciu miesiącach w wieku 35 lat zakończył piłkarską karierę.

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

W seniorskiej reprezentacji Meksyku Hernández debiutował jeszcze jako zawodnik Necaxy – w 1987 roku. Cztery lata później został powołany przez selekcjonera Manuela Lapuente na Złoty Puchar CONCACAF, gdzie zajął ze swoją kadrą narodową trzecie miejsce. W 1993 roku wziął za to udział w turnieju Copa América. Meksykanie debiutowali wówczas w tych rozgrywkach i z Hernándezem w składzie doszli aż do finału, przegrywając w nim 1:2 z Argentyną.

W tym samym 1993 roku zawodnik ponownie znalazł się w składzie na Złory Puchar CONCACAF i był podstawowym piłkarzem reprezentacji prowadzonej przez Miguela Mejíę Baróna. Meksykanie zwyciężyli ostatecznie w tym turnieju po pokonaniu w spotkaniu finałowym Stanów Zjednoczonych wynikiem 4:0, a sam Hernández w wygranym 9:0 meczu fazy grupowej z Martyniką strzelił swojego jedynego gola w kadrze. Bilans reprezentacyjny zakończył na 36 spotkaniach.

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

W jesiennym sezonie Apertura 2009 Hernández poprowadził w czterech meczach drugoligową ekipę Alacranes de Durango, notując zwycięstwo, dwa remisy i porażkę.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. El 11 ideal del América [online], mediotiempo.com, 11 października 2011 [dostęp 2012-03-14] [zarchiwizowane z adresu 2012-01-04] (hiszp.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]