Jałowiec płożący

Jałowiec płożący
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	nagonasienne
Klasa	iglaste
Rząd	cyprysowce
Rodzina	cyprysowate
Rodzaj	jałowiec
Gatunek	jałowiec płożący
	Nazwa systematyczna
	Juniperus horizontalis Moench.; Methodus 699. 1794
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Multimedia w Wikimedia Commons

Jałowiec płożący (Juniperus horizontalis Moench.) – gatunek roślin należący do rodziny cyprysowatych. Pochodzi z północnej części Ameryki Północnej, gdzie występuje aż po Alaskę i Jukon^[4]. Jest powszechnie uprawiany w wielu krajach, również w Polsce, jako roślina ozdobna.

Morfologia i biologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój: Bardzo niski, płożący się po ziemi krzew. Tworzy na ziemi gęsty dywan, osiągający średnicę (po wielu latach) kilku metrów^[5]. U typowej, dziko rosnącej formy jego wysokość nie przekracza 45 cm, niektóre ozdobne kultywary są jeszcze dużo niższe^[5].
Liście: Po 4 w okółku, łuskowate, rynienkowate, przylegające do pędów, po zmiażdżeniu wydzielające przyjemny zapach^[6].
Organy generatywne: Z kwiatostanu żeńskiego powstaje zmięśniała szyszkojagoda.

Zastosowanie i uprawa[edytuj | edytuj kod]

Gatunek ma szerokie zastosowanie w ogrodnictwie. Jest całkowicie mrozoodporny. Jest doskonałą rośliną okrywową, mogącą na dużych przestrzeniach zastępować trawnik. Nadaje się też do ogródków skalnych, gdzie można nim obsadzać skały, murki. Może być uprawiany w pojemnikach.

Jest łatwy w uprawie. Najlepiej rośnie na przepuszczalnej glebie. Wymaga pełnego oświetlenia. Nie należy go sadzić na trawniku, gdyż jego pełzające pędy zostaną przez trawnik zagłuszone^[5]. Z tego też względu w pierwszym okresie po posadzeniu wymaga starannego plewienia, a najlepiej obszar wokół niego przykryć folią i korą.

Odmiany (wybór)[edytuj | edytuj kod]

'Alpina' – o sinoniebieskich, podnoszących się pędach
'Bar Harbor' – o szarozielonych liściach, zimą przebarwiających się na fioletowo-różowo.
'Blue Chip' – o niebieskozielonych liściach
'Douglasii' – o stalowoniebieskich pędach, zimą przebarwiających się na fioletowy kolor
'Glauca' – bardzo niska (jej wysokość nie przekracza 5 cm) odmiana o szaroniebieskich liściach zimą przebarwiających się na różowo.
'Golden Carpet' – o pstrych pędach (ciemnozielone pędy mają końcówki o żółtym kolorze). Jesienią przebarwia się na brązowo
'Hugh' – o stalowo-niebieskich, płożących się i dobrze rozgałęziających się pędach
'Plumosa' – o niebieskoszarym ulistnieniu, zima przebarwia się na purpurowo. Jedna z najwyższych odmian (osiąga 60 cm wysokości)
'Variegata' – o stalowym kolorze z biało-kremowymi odcinkami pędów
'Wiltoni' – niskościeląca się tuż po ziemi odmiana o niebieskozielonych pędach. Jedna z popularniejszych w Polsce.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-03-26] (ang.).
↑ M.J.M.M.J.M. Christenhusz M.J.M.M.J.M. i inni, A new classification and linear sequence of extant gymnosperms, „Phytotaxa”, 19 (1), 2011, s. 55–70, DOI: 10.11646/phytotaxa.19.1.3 (ang.).
↑ Juniperus horizontalis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-01-25].
↑ ^a ^b ^c Maciej Mynett, Magdalena Tomżyńska: Krzewy i drzewa ozdobne. Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 1999. ISBN 83-7073-188-0.
↑ GeoffreyG. Burnie GeoffreyG. i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134 .

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-03-26] (ang.).

[christenhusz2011-2] M.J.M.M.J.M. Christenhusz M.J.M.M.J.M. i inni, A new classification and linear sequence of extant gymnosperms, „Phytotaxa”, 19 (1), 2011, s. 55–70, DOI: 10.11646/phytotaxa.19.1.3 (ang.).

[iucn-3] Juniperus horizontalis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[4] Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-01-25].

[A-5] Maciej Mynett, Magdalena Tomżyńska: Krzewy i drzewa ozdobne. Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 1999. ISBN 83-7073-188-0.

[E-6] GeoffreyG. Burnie GeoffreyG. i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134 .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]