Justyn Karliński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Justyn Karliński
Pełne imię i nazwisko

Justyn Józef Stanisław Karliński

Data i miejsce urodzenia

23 lipca 1862
Kraków

Data i miejsce śmierci

1 października 1909
Wiedeń

Przyczyna śmierci

rak gardła

Miejsce spoczynku

cmentarz Rakowicki w Krakowie

Zawód, zajęcie

lekarz, bakteriolog, epidemiolg

Miejsce zamieszkania

Bośnia i Hercegowina (od 1887)

Tytuł naukowy

doktor wszech nauk medycznych

Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Rodzice

Franciszek Karliński, Ludmiła z d. Lucker

Małżeństwo

Helena Stern (od 1892), Marcela Mikołajewicz (od 1906)

Dzieci

Wojciech, Zofia

Odznaczenia
Kawaler Orderu Franciszka Józefa (Austro-Węgry) Order Osmana (Imperium Osmańskie) Oficer Orderu Korony Włoch
Grobowiec Karlińskich na cmentarzu Rakowickim w Krakowie

Justyn Józef Stanisław Karliński (ur. 23 lipca 1862 w Krakowie, zm. 1 października 1909 w Wiedniu) – polski lekarz, bakteriolog, epidemiolog; inspektor sanitarny Bośni i Hercegowiny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Justyn Karliński urodził się 23 lipca 1862 w Krakowie[1] w rodzinie Franciszka Karlińskiego, profesora astronomii Uniwersytetu Jagiellońskiego, i Ludmiły z domu Lucker. W dzieciństwie interesował się ornitologią, a następnie medycyną. W Krakowie ukończył gimnazjum i studia medyczne na UJ. W 1886 uzyskał na UJ dyplom doktora wszech nauk lekarskich. Przez rok (1885/86) pracował jako asystent w katedrze anatomii patologicznej. W 1886 wyjechał do Wiednia, gdzie pracował jako starszy lekarz i prosektor w szpitalu garnizonowym. W 1887 przeprowadził się do Bośni. Początkowo pracował jako lekarz powiatowy w Čelebiciu. Ze względu na trudną sytuację sanitarną w kraju, wysyłano go do różnych miejscowości: Konjica (1888/89, 1891), Stolaca (1890), Visoko (1894), Gračanicy (1896), Maglaju (1899), Čajnicy (1903), Tešanja (1904)[2]. Od 1892 był Naczelnym Inspektorem Sanitarnym przy wojskowym zarządzie BiH. Jako lekarz na co dzień pracował w Bośni i Hercegowinie, ale od lat 90. XIX wieku współpracował także z szefem sanitariatu tureckiego paszą Bąkowskim. W 1891 i 1893 towarzyszył pielgrzymkom z Bośni do Mekki, gdzie występowała cholera. Dzięki jego opiece epidemia nie dotarła do Bośni. Otrzymał za to w 1891 Krzyż Kawalerski Orderu Franciszka Józefa. Od 1893 pełnił obowiązki przybocznego lekarza sułtana tureckiego. Udało mu się zdobyć jego uznanie za co został odznaczony. Był jednym z najbogatszych polskich lekarzy w Bośni i Hercegowinie[3]. Jako lekarz pułkowy został wysłany w 1893 do Konstantynopola do walki z cholerą; ułożył tam pierwszy plan asenizacyjny. W grudniu 1893 sułtan odznaczył go Krzyżem Komandorskim Orderem Osmana[4]. Otrzymał także Krzyż Oficerski Orderu Korony Włoch. W 1906 przeszedł w stan spoczynku, poświęcając się wyłącznie pracy lekarskiej[2].

W wieku 19 lat ogłosił trzy rozprawki na temat tatrzańskiej flory. Zajmował się również ornitologią. W roku 1882 ukazało się opracowanie Wykaz ptaków tatrzańskich na podstawie własnych i obcych spostrzeżeń / skreślił student medycyny Justyn Karliński[5].

W dziedzinie nauki był jednym z pionierów badań nad bakteriami i epidemiologiem (zwłaszcza w zakresie cholery). W wodach w Bośni odkrył ponad 20 bakterii. Jego prace umożliwiły opracowanie szczepionek na liczne choroby zakaźne ludzi i zwierząt (np. przeciw zarazie nierogacizny oraz surowicę bydlęcą przeciw cholerze świń). Autor kilkudziesięciu prac naukowych i artykułów: po niemiecku, polsku i serbsko-chorwacku[6]. Członek Międzynarodowej Komisji Sanitarnej w Paryżu, Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Poznaniu, Towarzystwa Zoologiczno-Botanicznego w Wiedniu[2].

Jego pierwszą żoną była Helena Stern, córka Adolfa Sterna(inne języki), z którą ożenił się 1892. Po jej śmierci, w 1906 ożenił się z Marcelą Mikołajewicz. Miał z nią syna Wojciecha, zmarłego prawie równocześnie z ojcem, a także córkę Zofię, która później wyszła za Jóżefa Opica, filologa klasycznego z Sarajewa. Dorobił się znacznego majątku, posiadał posiadłości w Tuzli i Bašce[2].

Zmarł 1 października 1909 w Wiedniu na raka gardła. Został pochowany w Krakowie na cmentarzu Rakowickim[1] (kwatera VI, narożnik płn.-wsch.).

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Justyn Karliński, Unter der gelben Flagge : Erinnerungen und Eindrücke von meiner Reise nach Arabien und Kleinasien, Wien, 1894.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Justyn Józef Karliński (ID: psb.10946.1). [w:] Wielka Genealogia Minakowskiego [on-line]. [dostęp 2013-12-15].
  2. a b c d Piotr Szarejko, Justyn Józef Stanisław Karliński [online], ipsb.nina.gov.pl [dostęp 2021-11-20] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-20].
  3. T.J. Lis, Polskie osadnictwo i duchowieństwo w Bośni i Hercegowinie od 1894 do 1920 roku, Toruń 2014, str. 73.
  4. Kronika. „Gazeta Lwowska”, s. 4, Nr 276 z 3 grudnia 1893. 
  5. Justyn Karliński, Wykaz ptaków tatrzańskich na podstawie własnych i obcych spostrzeżeń / skreślił student medycyny Justyn Karliński, Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 1882
  6. Sylwetki największych Polaków w Bośni. Ministerstwo Spraw Zagranicznych RP. [dostęp 2013-12-13]. (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]