Przejdź do zawartości

Język pukina

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Puquina
Pismo/alfabet

łacińskie

Klasyfikacja genetyczna

Język izolowany (nienależący do żadnej rodziny językowej)

Kody języka
ISO 639-3 puq
IETF puq
Glottolog puqu1242
WALS puq
Występowanie
Ilustracja
Zasięg języka ok. 1600 roku
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język pukina (puquina) – wymarły autochtoniczny język, używany do XIX wieku na terenach Peru i Boliwii.

Słownictwo tajnego języka mieszanego – kallawaja, bazuje głównie na języku pukina[1].

Pukina uważany jest za język kultury Tiahuanaco[2].

Sugeruje się pokrewieństwo z językami arawackimi[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Gale Goodwin Gómez, Hein van der Voort: Reduplication in Indigenous Languages of South America. BRILL, 2014, s. 43. ISBN 978-90-04-27241-5. [dostęp 2024-02-28]. (ang.).
  2. Heggarty, P.; Beresford-Jones, D. (2013). "Andes: linguistic history". In Ness, I. (ed.). The Encyclopedia of Global Human Migration. Oxford: Wiley-Blackwell. ss. 401–409.
  3. Adelaar, W. & Van de Kerke, S. (2009). Puquina. En Crevels, M., & Musken, P. (Eds.), Lenguas de Bolivia (Vol. 1: Ámbito Andino, s. 126).