Kłąb (weterynaria)
Kłąb (łac. cucula) – najwyżej wysunięty fragment grzbietu ssaka, nasada szyi. Jest terminem używanym zazwyczaj w zootechnice. W medycynie weterynaryjnej przyjęło się określać tę część okolicą międzyłopatkową (łac. regio interscapularis).
U zwierząt jest punktem odniesienia (z wyjątkiem żyraf i człowieka), mierzy się tu, za pomocą laski zoometrycznej, wysokość zwierzęcia, tzw. wysokość w kłębie.
Konie[edytuj | edytuj kod]
Ponieważ kłąb jest punktem, który nie zmienia swojego położenia w trakcie ruchu względem ziemi (w przeciwieństwie do głowy), jest wykorzystywany jako punkt orientacyjny dotyczący wzrostu zwierzęcia. Wysokość koni jest niezwykle zmienna. Przeciętny koń pełnej krwi angielskiej ma 163 cm w kłębie, zaś przeciętny kuc – 147 cm. Najmniejszy koń na świecie po narodzinach mierzył 35,5 cm[1], zaś najwyższym koniem był ogier rasy Shire, który w wieku dorosłym osiągnął 205 cm[2].
Należy niezwykle uważać na koński kłąb, ponieważ w tym miejscu znajduje się kaletka maziowa[3].
-
Rana na końskim kłębie. -
Zaznaczony koński kłąb.
Psy[edytuj | edytuj kod]
W przypadku psów wysokość w kłębie często determinuje wysokość skoku psa w takich sportach jak agillity[4]. Jest też istotnym czynnikiem dotyczącym spełniania standardów rasy – zbyt niskie lub zbyt wysokie psy mogą nie zostać dopuszczone do hodowli.
Zebry[edytuj | edytuj kod]
Zebry mają bardzo niski, słabo zarysowany kłąb, co utrudnia utrzymanie się siodła na ich grzbiecie[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Najmniejszy koń świata ⋆ BiuroRekordow.pl [online], 11 maja 2011 [dostęp 2018-05-11] (pol.).
- ↑ Najwyższy żyjący koń na świecie ⋆ BiuroRekordow.pl [online], 30 grudnia 2010 [dostęp 2018-05-11] (pol.).
- ↑ Merck Veterinary Manual, „Merck Veterinary Manual” [dostęp 2018-05-11] (ang.).
- ↑ D. Caroline Coile, Pit Bulls For Dummies, John Wiley & Sons, 18 kwietnia 2011, ISBN 978-1-118-06937-0 [dostęp 2018-05-11] (ang.).
- ↑ Sarah Hartwell, Hybrid Equines. Messy Beast. [online], 2013.