Kamienica Festina lente w Krakowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Kamienica Festina lente)
Kamienica Festina lente
Symbol zabytku nr rej. A-257 z dnia 9.05.1968
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Miejscowość

Kraków

Adres

ul. Retoryka 7

Architekt

Teodor Talowski

Położenie na mapie Krakowa
Mapa konturowa Krakowa, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kamienica Festina lente”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Kamienica Festina lente”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Kamienica Festina lente”
Ziemia50°03′32,3″N 19°55′40,0″E/50,058972 19,927778

Kamienica Festina lente (znana także jako Kamienica Ars longa vita brevis) – kamienica z 1887 roku, znajdująca się przy ul. Retoryka 7 w Krakowie, zaprojektowana przez Teodora Talowskiego.

Dom ten należy do największego zespołu budynków autorstwa Talowskiego. Sąsiaduje z nim kamienica Pod Osłem (Retoryka 9, z lewej), a wcześniej znajduje się kamienica Pod Śpiewającą Żabą (Retoryka 1), kamienica nr 3 i kamienica nr 5, także Talowskiego.

Kamienica Festina lente była domem własnym Talowskiego. Należy do pierwszej fazy twórczości Talowskiego (1885–1895), w której architekt stworzył najbardziej chyba oryginalne dzieła, a mianowicie kamienice krakowskie, nie bez racji uznawane za kwintesencję "talowszczyzny"[1]. Dzieła tego okresu, w tym kamienicę Festina lente, Pod Pająkiem, Pod Osłem i Pod Śpiewającą Żabą, charakteryzuje stosowanie spatynowanej cegły i kamiennego detalu, elementów historycznych, rozbudowanej ornamentyki oraz asymetria i ekspresja.

Fragment fasady

Budynek jest trzypiętrowy (pierwotnie był dwupiętrowy, trzecie piętro dobudowano w 1929 roku[2], już po śmierci Talowskiego), o asymetrycznej fasadzie wykonanej z różnych materiałów. Znajdują się na niej dwie inskrypcje: Festina lente (Spiesz się powoli) i Ars longa vita brevis (Życie (jest) krótkie, sztuka długotrwała) oraz kartusz z nazwiskiem autora i tarcza herbowa. Podczas przebudowy z 1929 zniszczono także oryginalny portal wejściowy.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. W. Bałus, Historyzm, analogiczność, malowniczość. Rozważania o centralnych kategoriach twórczości Teodora Talowskiego (1857–1910), "Folia Historiae Artium", T. XXIV (1988), s. 123.
  2. M. Gutowski, B. Gutowski, Architektura secesyjna w Galicji, Warszawa 2001, s. 23.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • M. Gutowski, B. Gutowski, Architektura secesyjna w Galicji, Warszawa 2001.