Kaplica zamkowa w Lubinie

Kaplica zamkowa w Lubinie

nr rej. 616 z 1.09.1959
Kaplica zamkowa w Lubinie - widok od frontu
Państwo	Polska
Miejscowość	Lubin
Ukończenie budowy	XIV wiek
Położenie na mapie Lubina Kaplica zamkowa w Lubinie
Położenie na mapie Polski Kaplica zamkowa w Lubinie
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Kaplica zamkowa w Lubinie
Położenie na mapie powiatu lubińskiego Kaplica zamkowa w Lubinie
51°23′45,9960″N 16°12′27,1080″E

{{Budynek infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | alt zdjęcia =

Galeria Jadwiga i kaplica zamkowa

Iluminacja kaplicy

Tympanon nad północnym portalem

Kaplica zamkowa w Lubinie – usytuowana jest przy ul. Mikołaja Pruzi na Wzgórzu Zamkowym. Kaplica to jedyny element pozostały po średniowiecznej zabudowie zamkowej (pierwotnie stała obok bramy wjazdowej na dziedzińcu zamkowym). Data w tympanonie - 1349 - określa czas budowy. W XIV w. miała 3 ołtarze. Podczas wojny 30-letniej zniszczona, odbudowana w XVIII w., ponownie popadła w ruinę. Po odbudowie w poł. XIX w. służyła katolikom do 1908 r. następnie mieściła się w niej biblioteka diecezjalna. W 1945 r. obiekt został podpalony. Przez wiele lat po wojnie, obiekt pozbawiony dachu niszczał. Pod koniec lat siedemdziesiątych XX wieku popadający w ruinę obiekt doczekał się remontu. Początkowo kaplicą zarządzało Biuro Wystaw Artystycznych w Legnicy. Po remoncie budowlę adaptowano w 1990 r. na Galerię Zamkową. W latach 2005-2009 przeprowadzano następne prace renowacyjne.

Świątynia na rzucie 13,5 x 8,1 m, grubość murów 1,2 m, mogła nie mieć wyodrębnionego prezbiterium. Budowla z płaskim dachem i wejściem głównym od strony północnej. Barokowa przebudowa wydłużyła kaplicę a prezbiterium, od południa o dwie przybudówki. W całym obiekcie wykrojono duże okna, pokryto tynkiem i wysokim, dwuspadowym dachem.

Najcenniejszy jest tympanon nad portalem północnym z 1349 r., na którym ukazani zostali: w środku Chrystus Boleściwy, św. Jadwiga i św. Magdalena z prawej.W plastycznej płaskorzeźbie komponuje się w ostrołukowym polu tympanonu scena adoracji, rozdzielona na trzy ostrołuczne arkady. Pośrodku stoi pochylony nieco w lewo Chrystus Boleściwy; zgodnie z średniowiecznym obrazowaniem hierarchii – figury św. Jadwigi (po lewej stronie) I św. Marii Magdaleny, jako mniej ważne postacie artysta przedstawił w mniejszych proporcjach. U stóp tych świętych klęczą w jeszcze mniejszym przedstawieniu książę Ludwik (patronuje mu Jego prababka św. Jadwiga J), po przeciwnej stronie jego żona księżna Agnieszka żagańska. W łuku archiwolty zamykającej pole tympanonu, w którego szczycie widnieje symbol Ducha Ś w biegnie napis fundacyjny w języku łacińskim. W tłumaczeniu brzmi: „ Roku pańskiego 1349 ufundował tę kaplicę książę Ludwik, pan legnicki, na chwałę ciała i krwi Pana nasze¬go Jezusa Chrystusa I Jadwigi 1 Marii Magdaleny". Zewnętrzną archiwoltę, wspartą na wydatnych wspominkach, zdobią bardzo zniszczone pełzanki. Spina ją klucz z głową Chrystusa. Pięknie opracowana rzeźba tympanonu; dekoracyjnie i naturalnie układające się fałdy szat, wytworne przegięcia postaci pozwalają uznać go za przykład stylu miękkiego śląskiej rzeźby gotyckiej.