Karitamaro Sakanoue
Karitamaro Sakanoue (jap. 坂上苅田麿 Sakanoue no Karitamaro; ur. 727, zm. 14 lutego 786) – był dowódcą samurajów, a później otrzymał tytuł chinjufu-shōgun (Wódz naczelny do podboju północy), podczas japońskiego okresu Nara. Ojcem Karitamaro był Inukai Sakanoue. W 764 Karitamaro wspomagał represję buntu wywołanego przez Nakamaro Fujiwara. Syn Karitomo, Tamuramaro był drugim człowiekiem, który otrzymał tytuł sioguna[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Iwao, Sei'ichi. (2002). Dictionnaire historique du Japon, p. 2329.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Sei'ichi Iwao (2002). Dictionnaire historique du Japon (with Teizō Iyanaga, Susumu Ishii, Shōichirō Yoshida et al.). Paris: Maisonneuve & Larose. ISBN 2-706-81632-5; ISBN 978-2-706-81632-1; OCLC 51096469
- Papinot, Edmond. (1910). Historical and geographical dictionary of Japan. Tokyo: Librarie Sansaisha. OCLC 5435325