Karmazynowiec zachodni
| Phoenicircus nigricollis[1] | |
| Swainson, 1832 | |
 Samiec – okaz muzealny | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Infragromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Plemię | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
karmazynowiec zachodni |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |
 | |
| Zasięg występowania | |
| |
Karmazynowiec zachodni[3] (Phoenicircus nigricollis) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny bławatnikowatych (Cotingidae), zamieszkujący Amerykę Południową. Nie wyróżnia się podgatunków[4][5].
- Morfologia
- Długość ciała około 24 cm. Samce mniejsze od samic. Samiec czarny ze szkarłatnym wierzchem głowy, piersią, brzuchem oraz kuprem i ogonem. Ogon czarno zakończony. Samica matowobrązowa i czerwonawa.
- Zasięg, środowisko
- Zachodnia i południowo-środkowa Amazonia[5]. Pospolity w nizinnych, wilgotnych lasach.
- Zachowanie
- Spotkać go można pojedynczo poniżej koron drzew, gdzie zrywa owoce. Wiadomo, że gromadzą się na tokowiskach, ale ich zwyczaje są jeszcze mało poznane. Łatwiej w lesie go usłyszeć niż zobaczyć; wydaje donośny głos przypominający krakanie kruka.
- Status
- Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje karmazynowca zachodniego za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako rzadki i rozmieszczony plamowo. Trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy ze względu na wylesianie Amazonii[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Phoenicircus nigricollis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Phoenicircus nigricollis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Nazwy polskie za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Plemię: Rupicolini Bonaparte, 1853 (wersja: 2020-01-11). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-03-07].
- ↑ Snow, D.: Black-necked Red Cotinga (Phoenicircus nigricollis). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [dostęp 2020-03-07].
- ↑ a b F. Gill, D. Donsker, P. Rasmussen (red.): Cotingas, manakins, tityras, becards. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-03-07]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Wiesław Dudziński, Marek Keller, Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Multico, 1994. ISBN 83-7073-059-0.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Zdjęcia i nagrania głosów. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).